My Way of Exploring

Het verhaal achter deze foto | Kwetsbaarheid & kracht

Het verhaal achter deze foto | Kwetsbaarheid & kracht
Vorige week vertelde ik al dat ik over deze foto van mij van in de Filipijnen nog eens apart een blog over zou schrijven, en dat heb ik nu gedaan. Wuivende palmbomen, een wit strand, blauwe heldere zee, mini krabbetjes die alle kanten op schieten, mijn vriend die zich uitleeft met zijn drone… Zo perfect. Maar dat was voor mij niet vanzelfsprekend op dat moment. Achter deze foto zit een verhaal en die deel ik vandaag met jullie.

Ken je dat gevoel ook dat alles op dat moment zo rot is, maar toch eigenlijk ook weer niet? Zo’n moment had ik dus toen deze foto werd gemaakt. Op een foto is het niet altijd aan iemand te zien hoe diegene zich voelt, net als de foto van mij hierboven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk hartstikke ziek was hier van de antibiotica en ontzettend veel pijn had aan mijn wonden + de breuk in mijn enkel van het scooterongeluk (wat een paar dagen daarvoor gebeurde bij Nacpan beach). Krijg echt de rillingen nu ik er weer aan terug denk, bah. Het klinkt, nu ik het zo lees, zo aanstellerig maar ik weet zelf heel goed dat mijn gesteldheid na de scooterval echt verrot was. Op de dag van deze foto was ik verdrietig, boos, blij, dankbaar en gelukkig tegelijk. Heel tegenstrijdig natuurlijk, en ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee aan moest in mijn hoofd. Ik was in de Filipijnen, op mijn droomlocatie wat op nummer 1 stond op mijn bucketlist. Hier móest ik geweest zijn in mijn leven! En waar stond ik nu? Juist ja, op die plek. En hoe? Kruipel en beroerd. Ik had gehoopt dat het perfect zou zijn en dat ik me hier goed zou voelen, maar dat viel in duigen. Het leek er op dat ik niet kon genieten, want alle rottige dingen overheersten te erg. Daar baalde ik zó erg van, en ook dat mijn lichaam mij wéér in de steek liet. Ik wilde op dat moment gewoon keihard janken, maar dat deed ik niet. Ik mijn achterhoofd wist ik dat dit het niet beter zou maken.

Ik weet nog precies hoe ik me hier voelde. Ik kon niet genieten, waar ik super verdrietig van werd, maar uiteindelijk is het tóch gelukt om dat wél te doen. Ik was verdrietig omdat ik mezelf zó k*t voelde, maar tegelijkertijd kreeg ik hier ook een gevoel van positiviteit over mij heen. Waarom zou ik nu niet 100% genieten? Nú ben ik hier, op mijn droomplek waar ik waarschijnlijk nooit meer kom. Laat ik dit moment verpesten door die stomme pech die ik heb? No way San, je hebt je al zo vaak in je leven overal doorheen gevochten en dat ga je nu wéér doen. Want kijk nou waar je staat? In de Filipijnen, op een bounty strand waar je altijd al van gedroomd had… En kijk nou eens met wie je hier bent? Met je (even lekker cheesy gezegd) droom man. Ik zit op mijn handdoek op het witte zand en kijk om mij heen. Ik zie een helder blauwe zee, een wit strand, mini krabbetjes die van hot naar her uit en in het zand schieten, ik zie aan de ene kant de wuivende palmbomen vanuit mijn hooghoeken meebewegen met de wind en aan de andere kant zie ik Pat staan die bezig is met zijn passie: filmen. Beter kan het niet voor mij. Zoals je leest ging de knop uiteindelijk, gelukkig, om.

Het is niet helemaal waar dat ik geen traan heb gelaten. Er kwamen uiteindelijk wel degelijk tranen in mijn ogen, maar dan van blijdschap. Terwijl ik op mijn handdoek zat besefte ik me weer dat het niet vanzelfsprekend is dat ik daar kon zijn, gezien mijn hele verleden. Ik ben de afgelopen jaren op plekken geweest waarvan ik nooit had gedacht dat ik er überhaupt zou komen. Ik had een paar jaar geleden nooit gedacht dat ik kon reizen met mijn lichaam, maar met wat aanpassingen is het mogelijk om mijn dromen waar te maken en te genieten van datgeen waar ik zo gelukkig van word. Ook zag ik Pat zo lekker zijn gang gaan en zich uitleven met zijn drone. Wat ik overigens altijd zó mooi vind om te zien! Hij is degene die mij daar door de tegenslagen heen heeft gesleept. Zonder hem was ik niks daar, echt niet. Van wonden verzorgen en afplakken tot zorgen dat ik overal kon zitten om mijn enkel omhoog kon houden, dingen pakken en sjouwen, niet kunnen slapen omdat ik ’s nachts bij elke beweging die ik maakte lag te schelden van de pijn, mij rustig maken als ik in paniek raakte (ik was de eerste dagen na de val zo labiel als de pest), helpen met dingen in het Engels uitleggen in het ziekenhuis, ondersteunen bij trappen en hoogteverschillen… Dan kon ik nog op zo’n perfecte plek zijn, maar zonder hem was het allemaal zo perfect niet geweest. Dit liet mij allemaal nog eens extra beseffen dat hij zo’n lief en goed persoon is en dat ik zo blij ben met hem!

Er spookte nog meer door mij hoofd toen ik op de plek waar deze foto gemaakt is was. Ik begrijp niet waarom ik altijd zo hard ben voor mezelf en over mijn grenzen ga. Ik liep kilometers lang met een breuk in mijn enkel, ziek van de antibiotica, gezwollen gewrichten door de wonden, open wonden die door de hitte nog meer prikten… Maar stil blijven zitten? Geen denken aan! Dat staat niet in mijn woordenboek en dat komt er ook never nooit in. Daar kwam uiteindelijk ook deels deze blog over dat gemene stemmetje in mijn hoofd uit voort. En dan kom ik aan bij het volgende punt: anderzijds ben ik ook blij dat ik nooit opgeef en er altijd in blijf geloven dat níets onmogelijk is. Ik kon ook bij de pakken neer gaan zitten, maar dat was voor mij écht geen optie. Ook ging het ten koste van mijn lichaam, ik moest en zou álles afstrepen wat er op ons to-do-lijstje stond voor daar. Misschien heb ik, lichamelijk gezien, verkeerde keuzes gemaakt door wél door te gaan, maar ik heb nu wél alles gezien wat ik wilde zien. Achteraf heb ik daar absoluut geen spijt van. Het was het waard.
SAMSUNG CSC

Dit is de reden waarom de foto van mij zo speciaal is voor mij: elke keer na een tegenslag de knop omzetten, die positieve power in je lichaam voelen en de kracht die je haalt uit al die kleine mooie dingen. Alles samen vormt één groot positief geheel en dat zorgt er voor dat ik mij elke keer na een tegenslag weer besef dat het het waard is om te vechten voor jezelf. Precies al deze dingen waren gaande toen deze foto van mij gemaakt werd. En dat zie ik terug aan mezelf als ik deze foto zie.

Het is misschien voor een ander lastig te begrijpen waarom deze foto mij zo raakt, want ik zie zelf mijn kwetsbare én dankbare ik staan, en anderen zullen dit waarschijnlijk niet zien als ze het verhaal wat ik nu vertel niet weten. Het is uiteindelijk gelukt om te kunnen genieten daar, ondanks de tegenslagen. Opnieuw moest het weer in beeld komen, dat gekke lijf van mij. Natuurlijk had het iedereen kunnen overkomen, maar het viel mij op dat moment gewoon een beetje zwaar, en daarnaast had ik ook gewoon onwijs veel pijn… Ik had gewoon gehoopt dat alles goed zou gaan deze vakantie.

Dit allemaal beschrijft ook een beetje wie ik ben. Ik ken mezelf niet anders zonder dat er iets met me aan de hand is en dat ik overal rekening mee moet houden. Ik ben nu eenmaal chronisch ziek (ik heb een hekel aan dat woord, maar oké) en wat zwakker en daar doe ik niks aan. Ik kan er wel zo goed mogelijk mee leren omgaan en dat is waar ik al mijn tienerjaren aan heb moeten spenderen. Ik denk dat je nooit uitgeleerd bent wat dat betreft, maar dat is oké. Ik heb geleerd dat mijn leven kostbaar is en dat ik moet doen wat mij dolgelukkig maakt. De risico’s tijdens het reizen (ziek worden, blablabla) zijn misschien wat groter voor mij, maar ik laat me er absoluut niet door tegenhouden. Nóóit. Ik heb al vaak genoeg gezegd tegen mensen om mij heen dat ik liever risico’s neem en wél dingen heb gedaan waar ik gelukkig van word, dan dat ik heel ‘veilig’ leef en niet datgeen doe waar ik gelukkig van word. Voor mij wegen de geweldige onvergetelijke momenten tijdens het reizen zwaarder dan ziek thuiskomen. Natuurlijk is het super rot, maar ik laat mij er niet door tegenhouden. Zelfs niet nu ik nog steeds met mijn enkel aan het klooien ben en er een bacterie en parasiet in mijn lijf bezig is geweest om alles te slopen. En ook niet nu het al de zoveelste keer is dat ik met van die achterlijke lichamelijke shit thuis ben gekomen van vakantie. Ik zou nu zo weer het vliegtuig instappen en risico’s nemen. De één vind het gek dat ik zo denk, de ander geeft mij groot gelijk. Het interesseert mij helemaal niks wat een ander hier van vind, want nogmaals: ik ben er er al vroeg in mijn leven achtergekomen dat het allemaal zo voorbij kan zijn, dus ik geniet van alles wat binnen mijn mogelijkheden ligt. En geloof mij: er ligt héél veel binnen je mogelijkheden, óók als je beperkingen hebt.

En al die rottige dingen? Daar kom ik wel weer overheen. Ik heb mezelf altijd overal doorheen gevochten, dus dat zal ik ook altijd blijven doen en het zal ook altijd blijven lukken. Voor nu ben ik ontzettend dankbaar en blij met alle ervaringen die ik tot nu toe heb meegemaakt dankzij het reizen. Dat pakt niemand mij meer af!

Heb jij bij bepaalde foto’s ook zulke ‘intense’ herinneringen?

24 Comments

  1. Shirley

    Ik snap heel goed dat de foto jou zo raakt. Je verhaal raakt mij ook en ik vind dat je je heel sterk door van alles heenslaat. Misschien ben je soms een beetje hard voor jezelf. Ik zou zeggen dat dat echt niet altijd hoeft, maar tegelijkertijd is het de eigenschap die je al heel veel heeft gebracht. En de foto is ook gewoon erg mooi!

  2. Romy

    Ik kreeg echt een brok in mijn keel van je artikel. Je hebt het zo mooi omschreven en ik kan me voorstellen dat deze foto voor jou een speciaal verhaal heeft. Wat mooi om te horen dat je ondanks alle pech en de k*tsituatie ook dankbaar kon zijn voor de mooie omgeving en voor het feit dat je er was met je vriend. Ik vind het heel heftig om te lezen dat je zo over je eigen grenzen heen ging. Aan de ene kant is het een mooie eigenschap om door te zetten, maar aan de andere kant kan het ook tegen je werken soms. Ik hoop dat je een mooie balans vindt voor jezelf. De foto en je boodschap in dit artikel zijn in ieder geval ontzettend mooi!
    Romy onlangs geplaatst…5x leuke dingen om te doen op Texel

  3. Michelle

    Wat een prachtig artikel. Het is zo helder als water. Je lichaam kan en wil soms niet echt maar jij wel, wat het dus een lastige situatie maakt. Maar dat je achteraf geen spijt hebt en gewoon die dingen hebt gedaan die je gelukkig maken, maken het alles waard toch?
    Michelle onlangs geplaatst…Het Deense strand

  4. Susan

    Wat een prachtig artikel en wat mooi dat je je zo kwetsbaar opstelt <3
    Susan onlangs geplaatst…A Day in My Life: project en bloggen

  5. Eva

    Wauw San! Je raakt me echt met je verhaal dat je ook nog eens zo verhelderend en mooi hebt geschreven. Wat een sterke en bijzondere ingesteldheid. Echt heel mooi hoe je zo een intense herinnering kunt koppelen aan een foto. Ik ben een beetje sprakeloos. Ik heb ook veel foto’s met herinneringen, dat heeft iedereen. Maar met zo’n intense, krachtige ervaring? Neen dat denk ik niet. Jij bent sowieso echt een voorbeeld voor andere mensen die tegenslagen zoals jij meemaken. Iedere keer weer die positiviteit en die kracht uit jezelf halen. Hoe moeilijk het fysiek en mentaal ook kan zijn. Ongelooflijk.

  6. Donna

    Mooi verhaal! Ik snap je gevoelens heel erg goed. Knap dat je hierover durft te schrijven!

  7. Merel

    Wauw lieverd, wat een mooi verhaal! En wat krachtig dat je zo jouw emoties onder ogen komt, hoe je hiermee omgaat en hoe je dit nu op papier hebt gezet. Heel herkenbaar als je het hebt over al die verschillende gevoelens die je op één moment kan voelen. Dat je zelf soms even de knop om moet zetten om weer even echt te kunnen genieten van het moment. Prachtig dat je dit met ons deelt. Het is een zoektocht naar het juiste balans waar vooral jij jezelf prettig bij voelt! Je bent volgens mij ontzettend sterk, maar kan je daarentegen ook kwetsbaar opstellen. Hele mooie eigenschappen! Fijne dag kanjer. Liefs, Merel

    Ps. Ik herken je verhaal toen ik 4 jaar geleden huilend op een wit strand op koh phi phi zat in Thailand met mijn beste vriendin. Een droomreis (dat was het ook zeker!) en met een heel sterk geluksgevoel, maar toch loop je soms even tegen andere emoties aan. Dit hoort er ook zeker bij en maakt zo’n reis misschien juist soms nog waardevoller.

  8. Roos | Soitsrose

    Wat mooi geschreven en ik kan me dit echt heel goed voorstellen.
    Roos | Soitsrose onlangs geplaatst…Pak er een theetje bij | Personal Update

  9. Lisette

    Wat een prachtig mooi geschreven artikel! Soms kan een foto zeker dubbel zijn. Maar zo te lezen heb je er ook veel van geleerd, en hoe je er nu in staat is mooi.
    Lisette onlangs geplaatst…Favoriete koopjes uit de folders! #2

  10. Jessica J.

    Prachtig verwoord, Sandra. Ik heb ontzettend veel bewondering voor jou. Je doorzettingsvermogen is ongelooflijk. Jij verdient alle geluk in de wereld! ♥
    Jessica J. onlangs geplaatst…My scentful life #58 • Graspop, zon en een eerste verjaardag!

  11. Babs

    Mooi geschreven Sandra! Ik snap precies wat je bedoeld. Het kan soms zo dubbel zijn.
    Ik herken het doorzetten, ik kan ook niet stilzitten. Vlak voor dat ik naar Barcelona en Parijs ging schoot het in mijn rug, spit dus… Maar ik heb kilometers gelopen, met pauzes, in en uit de metro enzovoort. En het deed zo ontzettend veel pijn…
    Je bent ergens waar je alles wilt zien en alles uit de reis halen (zo vaak gaan wij niet weg, nu al helemaal niet meer) en dan kan ik ook niet stil zitten.
    Mooi verhaal achter deze foto, goed verwoord!

  12. Laura

    oh wauw, wat een mooi en openhartig verhaal! goed om te lezen. en wat een geluk heb je dan ook met je vriend!
    Laura onlangs geplaatst…TRAVEL DIARY ✦ LISBOA 01

  13. Britt

    Heb heel veel respect voor jou!

  14. Lieke van Veen

    Wat een ontzettend heftig, maar ook heel erg mooi geschreven. Een bijzondere foto van een bijzonder moment, zo zie je maar dat een foto niet alles laat zien wat er zicht afspeelt. Knap dat je ondanks alles toch nog je dromen najaagt. Het lijkt me niet altijd makkelijk.

  15. Claire

    Wat een prachtig artikel. Ik had nooit verwacht dat er zo’n heftig verhaal zou zitten achter zo’n Instagramwaardige foto. Het lijkt van een afstandje alsof juist alles perfect is. Wat ontzettend naar dat je chronisch ziek bent, maar wauw wat ben jij een inspiratie met jouw doorzettingsvermogen! Ontzettend knap dat je je hierdoor niet laat tegenhouden en je je dromen najaagt en doet waar je je goed bij voelt. Het gaat misschien niet even soepel, maar je doet het allemaal. En wat heb je een onwijs lieve vriend die goed voor jou zorgt! <3 Fijn dat jullie samen zo gelukkig zijn en fijne plekken kunnen zien.

  16. Anne

    Wat heb je dit open en eerlijk geschreven, ik heb echt respect voor de manier waarop jij dit zo kwetsbaar deelt. Allereerst is het natuurlijk gewoon echt een prachtige foto van een mega mooi mens en het verhaal er achter is nog mooier. Soms moeten we met z’n allen gewoon even stil staan bij alle mooie dingen die we wel hebben en dan komen we er vanzelf achter dat dat toch meer is dan het negatieve op dat moment.

    You go girl!
    Anne onlangs geplaatst…Vegan sea salted speculoos koekjes

  17. marleen

    Wat een prachtig artikel. Gelukkig heb je toch nog een beetje van je reis kunnen genieten meid want wat ziet het er paradijselijk uit daar, wow.
    Die foto is inderdaad echt prachtig en zegt zo 123 niet dat jij je niet helemaal top voelt (het straalt eerder rust uit!). Gek is dat inderdaad!

  18. Fleur Noot

    Wow Sanne, dit heb je ontzettend mooi geschreven. Als dit verhaal niet bij de foto stond, had je er niks aan gemerkt. Ik vind je een hele sterke vrouw, en wat een doorzettingsvermogen!

  19. Linda | travellersoftheworld

    Wat een prachtig artikel zeg en wat mooi dat een foto dit met je kan doen eigenlijk. Het is zo balen dat dit op je droomreis gebeurt (voor mij wel een reden om geen scooter te huren), maar je bent er uiteindelijk heel goed mee om gegaan en hebt er alles aan gedaan om een mooie reis te maken!

  20. Benthe

    Een prachtige foto met een mooi verhaal erachter. Knap dat je toch zo hebt kunnen ‘omdenken’ naar iets heel positiefs, maar wat je erna schrijft is ook waar: je mag je op zo’n moment echt wel rot voelen! Bedankt dat je het met ons hebt willen delen, ik denk dat veel mensen zich hierin zullen herkennen.

  21. Cynthia

    Mooi dat je zo goed hebt kunnen verwoorden wat het verhaal ja achter deze foto. Ik heb geboeid zitten lezen. Knap dat jij zo moedig om gaat met chronisch ziek zijn. ?

  22. Jessica

    Wat een mooi verhaal en prachtig uitgelegd San! Ik kan me goed die rollercoaster van emoties voorstellen. Iemand zei laatst tegen mij dat schrijven/bloggen als therapie werkt en ik kan dat zeker beamen. Ik denk dat dat voor jou ook geldt, aan je verhaal te lezen. Sommige verhalen deel ik soms niet eens, maar het lucht vaak al op om die emoties op papier te zetten. Zulke foto’s laten je zien dat het leven niet alleen maar mooie momenten kent, maar dat je die mooie momenten JUIST waardeert omdat je ook minder mooie momenten kent. Veel liefs!

  23. Joanne

    Wat mooi om zo dit verhaal en je gedachtes erachter te kunnen lezen! Ik begrijp zeker dat het een speciale foto voor je is. Überhaupt een hele speciale ervaring!
    Joanne onlangs geplaatst…Want to wear | Velvet summer dress

  24. Rowan

    Wat een mooi en openhartig artikel! Echt heel mooi geschreven, het raakt me echt. Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je gevoeld moet hebben daar! Gelukkig heb je uiteindelijk heel erg kunnen genieten van je reis en alles kunnen doen wat je wilde! Je valkuil is in dit geval ook je kracht! En wat een lieve vriend heb je, nooit meer laten gaan hoor! ;-)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

© 2024 AroundSan

Theme by Anders NorenUp ↑