Hello, ik kom weer eens om een hoekje kijken!

”Zeg San, je zou toch weer meer gaan schrijven hier?” Ja, klopt. Als er iets is wat ik het afgelopen jaar heb geleerd en ervaren, is dat druk op mezelf zetten geen zin heeft. Zo geldt dat ook voor het schrijven hier. Ineens had ik zin in het maken van een blog, dus here I am! Ik kom weer eens om een hoekje kijken. :-)

Ik vind het ook jammer dat het steeds maar niet lukt, dat schrijven. Iets met prioriteiten stellen, geen idee hebben waar ik over moet schrijven (zeg ik dat nou echt?), geen zin hebben en er vaak überhaupt niet eens aan denken om wat te gaan schrijven.

Het leven gaat alle kanten op. Zo zat ik vorig jaar nog vol in paniekaanvallen, herbelevingen en angsten, daarna de EMDR sessies voor mijn PTSS (volgens mij heb ik hier nog nooit over geschreven op mijn blog, kan je nagaan…), en kwam er na de EMDR sessies gelijk alweer de volgende heftige shizzle om de hoek kijken. Als ik zo terug denk, dan kan ik bijna niet geloven hoe het leven loopt. Ik pak de mooie dingen er zeker uit, maar heftig is het allemaal ook. Verder gaat het gelukkig goed met me. Ik doe mijn ding en dat gaat lekker!

De zin om te schrijven, die is er vaak niet geweest. Waar moet ik over schrijven? De dingen waar mijn leven nu compleet om draait, wil ik (voor nu in ieder geval) niet een plekje op het internet geven. Herken je dat, dat als er dingen mega overheersen dat je dan bijna niet lekker luchtig over van alles en nog wat kan schrijven? Als ik in die flow zit zal het vast lukken, maar ik kom er niet in. Op Instagram heb ik dat bijvoorbeeld wel. Het zit helemaal geprogrammeerd om een x aantal foto’s in de week te uploaden, teksten er bij te schrijven, etc. Een heerlijke flow! Bij mijn blog is dat de laatste tijd ver te zoeken. Vind ik stom. Maar écht mijn best er voor doen? Dat heb ik ook niet echt gedaan. Het paste even niet in mijn leven.

Ik ben er van overtuigd dat wanneer het goed voelt, dat ik dan weer vol enthousiasme op mijn toetsenbord aan het rammen ben. Zoals nu, op dit moment. Blijkbaar voelt het goed en vind ik het fijn om te schrijven, anders kwam het niet in mij op om weer op mijn eigen fijne plekje een blog online te zetten. Nu ik bezig ben met dit schrijven merk ik dat ik het heerlijk vind. Dit blijft mijn ding en dat voelt zó goed! Ik ga me er niet schuldig over voelen als ik een tijd hier niks schrijf. Gelukkig is dat tijdperk voorbij, want daar ben ik zó lang in blijven hangen. Ik doe wat goed voelt en dat is het állerbeste wat ik voor mezelf kan doen. <3

Zijn er dingen waarvan je denkt: ”Daar zou je echt eens iets over moeten schrijven, San!”, dan hoor ik het graag. Voor nu sluit ik met een lach deze blog af. Toch wel weer lekker, dit!

Liefs!