My Way of Exploring

Plotseling niets meer kunnen eten en drinken | Mijn verhaal

karon thailand phuket restaurant
Bijna 4,5 jaar geleden is het alweer. Na een gezellig etentje in een restaurant werd ik ziek. Vanaf dat moment kon ik niets meer eten en drinken zonder dat ik daar koliek pijn van kreeg. Mijn maag accepteerde niéts meer. Vandaag deel ik mijn verhaal.

Zo’n 4,5 jaar geleden: ik uiteten ging bij een wok restaurant. Genoten had ik! Totdat mijn lichaam liet merken dat er iets niet pluis was omdat ik blijkbaar iets had gegeten wat niet goed was. Zo ziek was ik, ik voelde me hartstikke beroerd en de wc was mijn beste vriend. Normaal gesproken trekt zoiets wel weer weg, maar dit keer niet. Bij elke hap of slok die ik nam kreeg ik direct zo’n enorme maagkramp dat het voelde alsof ik van de wereld af werd getrokken, ook wel koliek pijn genoemd. Deze aanval duurde zo’n 20 tot 30 minuten en toen nam het pas weer af. Volgens mijn ouders lag ik dubbelgevouwen het uit te gillen van de pijn. Zelf besefte ik me dat niet, want ik was op zo’n moment helemaal van de kaart. Uiteindelijk was het zelfs zo dat ik dagen lang helemaal niets meer naar binnen kreeg omdat ik zo uitgeput was van al die pijnaanvallen. Ik was al zo’n 3 maanden elke dag met deze pijn in gevecht en ik was zo zo ZO moe. Er kwam niks uit de onderzoeken en toen werd er uiteindelijk nog een laatste onderzoek gedaan waarbij ze via een sonde een bepaalde vloeistof in mijn maag spoten. Ik wist hier niks van af en kraamde het ineens uit van de pijn, en dat terwijl ik niet at of dronk. Hoe kon dit? Nou, later wist ik dus dat ze iets in mijn maag hadden gespoten en dat het dus daar door kwam. Die artsen begrepen er niks van en begonnen zich toch wel achter hun oren te krabben. Het werd op mijn PDS gegooid, wat ik al vanaf mijn 12e heb.

In die tussentijd bleek ik maar afvallen en had ik zwaar ondergewicht. Ergens in mei geloof ik ben ik op eigen initiatief gaan proberen om mijn maag weer te laten wennen aan voedsel en drinken. De artsen lieten het er maar bij zitten, iets wat ik overigens heel erg vond. Dit proces heeft meer dan een jaar geduurd. Ik begon met kleine hapjes beschuit waar ik gerust een uur over deed. Langzaam aan wende mijn maag en namen de pijnaanvallen af. En zo breidde ik het uit naar speltbrood, jam, een gekookt eiwit… Ik taste af wat mijn maag wel en niet verdraagt en paste het eten en drinken daar op aan. Ik voelde wel degelijk verschil tussen een aardappel waar ik héle erg maagkramp van kreeg of een stuk brood waar ik wel veel pijn van kreeg maar waar ik niet de hele dag van naar de klote was. Op deze manier ben ik dus mijn eigen weg gaan volgen en heb ik samen met mijn ouders heel veel etiketten bekeken en op deze manier ben ik er achter gekomen dat ik tegen bepaalde dingen niet meer kan.

20151210_102041
Al snel was het duidelijk dat mijn maag onder andere totaal geen vet meer verdraagt.
Olie, boter, volvette kaas, sauzen, snoep, taart, cake, koek, chips en alles waar veel vet in zit kan ik niet eten. Ook aardappelen, de meeste melkproducten, alcohol,  vlees en vette vis kan ik niet verdragen. Vlees vind ik niet erg, want ik heb het nog nooit lekker gevonden. Qua fruit is appel het enige wat ik echt niet binnen moet krijgen, want dan gaat het mis. Als het om drinken gaat kan ik alleen water, thee en Crystal Clear zonder koolzuur drinken. In Thailand probeerde ik sinds een lange tijd weer een vruchtensapje van 100% fruit uit. Dat ging aardig, maar niet heel goed. Hoe raar het ook is, want fruit in vaste vorm is wel oké en vloeibaar niet. Theorie hier achter? Ik denk omdat het ineens in je maag ‘valt’ ofzo? Ik weet het niet. Het blijft gewoon raar en onverklaarbaar…

Het is écht zo dat je een afkeer krijgt naar bepaald voedsel als je het lang genoeg niet eet. Ik walg er van dat ik nu aan frituur, koek, chips, chocolade of snoep denk. Bah! Daarom heb ik er ook totaal geen moeite meer mee dat ik dit allemaal niet meer kan eten. Het scheelt dat ik nooit zo’n zoetekauw ben geweest. Het eerst jaar dat ik dit had vond ik het heel lastig om anderen dit te zien eten terwijl ik het niet kon eten, want ik wilde het ook. Daarna was dat verdwenen en heb ik, zoals ik net al zei, een enorme afkeer gekregen tegen dit soort voedsel.
20150716_123607
Wat ik wél kan eten? Groenten (alleen weet ik nog niet of ik rode bieten kan eten, daar kon ik eerst namelijk niet tegen maar wie weet inmiddels wel), fruit (behalve appel), brood, pizza zonder kaas, kruiden, wraps, sommige woksauzen, een spelteierkoek van de bakker (niet te vaak, want dat vinden mijn darmen weer niet leuk), 20+ kaas, olijven (afgespoeld), feta met minder vet, waterijsjes, magere vis, eieren, jam, rijst en pasta (alleen kunnen mijn darmen hier niet goed tegen). En zo nog wel een aantal dingen die mij nu niet te binnen schieten.

Hoe mijn avondeten er uit ziet is voor anderen heel gek. Ik eet een enorme berg groente en daarnaast vaak brood. Wokken (in water ipv olie) is ook mogelijk en iets van tonijnsalade maken doe ik heel vaak. Voor mij prima, niet saai en genoeg. Ondertussen weet ik niet beter en ik ben allang blij dat mijn maag zich rustig houdt. Ik heb nog nooit tekorten gehad, wonderbaarlijk maar waar! Mijn lichaam heeft vrede met wat er binnen komt, want ik heb bijna geen pijn meer als ik eet en drink wat ik kan verdragen.
20140703_193301Gelukkig kan ik nu ongeveer al drie jaar op gewicht blijven,
 al lukt het niet om uit de ondergewicht zone te komen. Gelukkig heb ik allang geen ernstig ondergewicht meer, ik voel me goed en ik zie er gezond uit. Aankomen ging totaal niet makkelijk en heel langzaam. Ik ben eng dun geweest en alle bijverschijnselen die je dan krijgt zijn heel naar. Je hart dat over gaat slaan, overal pijn, heel moe, bijna niet kunnen lopen, haaruitval… Via via dan te horen krijgen dat mensen zeggen dat je anorexia hebt is NIET leuk, want dat was NIET zo. Als iedereen die stomme voordelen nou lekker voor zich houdt en zich eerst eens goed verdiept in de situatie? Ik vocht toen dag in, dag uit om mijn lichaam weer te laten wennen aan wat er binnen kwam én om aan te komen. Als ik dan zulke nare opmerkingen hoor, dan ben ik al snel klaar met dat soort mensen.

De laatste tijd merkte ik dat ik er moeite mee kreeg om foto’s van eten te delen in mijn Photo Diary’s, omdat dit vaak steeds hetzelfde is. Soms kreeg ik een reactie hier over wat mij raakte. Om dit soort reacties hopelijk te voorkomen kies ik er voor om mijn verhaal te delen. Jep, ik eet veel fruit, groente en brood en dit is dus de reden. En jep, ik ben er trots op dat ik dit voor elkaar heb gekregen en mijn lichaam weer heb kunnen laten wennen aan voedsel. Oh, en alles heb ik zelf gedaan. Al die artsen die mij hebben laten stikken toen heb ik mooi een poepie laten ruiken. BAM!

Het enige nare vind ik dat ik niet overal kan eten in restaurants, dat ik altijd van te voren moet bedenken of er wat te eten is wat ik mag als ik ergens naar toe ga en dat ik altijd moet controleren wat er in zit, voordat ik iets eet. Ik kan bijvoorbeeld niet high tea’en, niet al het beleg op broodjes eten, dingen gemaakt in olie of boter kan niet en ga zo maar door. Ik voel me soms iemand die het verpest voor anderen. Als ik uit eten ga dan komt de keuze snel uit bij een pizzeria of een wok restaurant. Aan de andere kant besef ik me ook dat ik er mee moet dealen en hopen op aanpassing aan de andere kant. Al vind ik dat laatste nog steeds heel, héél moeilijk om te accepteren. Wat ik ook vervelend is is dat ik vaak moet afslaan als mensen mij iets aanbieden.
vip pizza very italian leiden solo verdure
Ik functioneer goed door alles wat ik binnen krijg en ik geniet 10x meer van alles wat ik kan eten, dus daarom heb ik het ook kunnen accepteren dat dit allemaal nou eenmaal zo is. Het is ook een feit dat ik eigenlijk heel gezond leef en dat maak het voor mij ook minder erg. Wat is heb weet ik dus niet, maar dat het is gekomen na iets in de zin van een voedselvergiftiging wel. Ik heb altijd al een hele gevoelige maag en darmen gehad, en dat is toen dus extreem geworden nadat ik iets verkeerd heb gegeten. Of het ooit nog helemaal goed komt weet niemand. Zoals ik net al zei ben ik blij met hoe het nu is, vooral als ik het vergelijk met toen. Ik zou niet eens meer andere dingen willen eten, puur omdat ik al misselijk word als ik er aan denk. Behalve kwark en yoghurt, dat wil ik snel een keertje weer gaan proberen als ik me goed genoeg voel. En of ik het vervelend vind allemaal? Nee, momenteel niet meer. Ik ben gelukkiger dan gelukkig, laat dat even 100% duidelijk zijn! :D

Mag jij alles eten? En krijg jij wel eens nare reacties over de dingen die jij eet? 

87 Comments

  1. Marlijn

    Oh wat heftig, lijkt me echt heel naar! Knap dat je op eigen kracht weer bent aangekomen en wat raar dat artsen niks eraan hebben gedaan! Gelukkig dat je wel gezonde dingen kunt verdragen en geen tekorten hebt ? En gelukkig dat je watermeloen kan eten, lekkerste fruit wat er is natuurlijk ?

    • Sandra

      Ik ben inderdaad heel blij dat ik geen tekorten heb! Anders was het een heel ander verhaal geweest… En haha, watermeloen is inderdaad heerlijk, hihi.

  2. Desiree

    Oh jeetje wat een heftig verhaal zeg! Die had ik niet zien aankomen. Wat ongelooflijk belachelijk dat artsen een mens zo kunnen (en mogen!) behandelen! Daar verbaas ik me telkens weer over. Het is vervelend als mensen denken dat je anorexia hebt terwijl dat dat echt niet het geval is. (Dat is mij ook overkomen) Goed dat je met eigen kracht je jezelf er weer bovenop hebt geknokt! Je bent een kanjer! :-)

    • Sandra

      Naar om te horen dat jij ook wel eens dit soort opmerkingen hebt gekregen. Maar ach, lekker laten gaan! Het is in ieder geval extra besef dat ik nooit, maar dan ook nooit zulke vooroordelen moet hebben.
      Dankjewel lieve Desiree!

  3. Emily Lotus

    Jeetje, wat verschrikkelijk heftig! Je weet dus nog steeds niet precies waar dit door komt?
    Wat ontzettend naar dat artsen het zo hebben laten afweten. Ik heb er zelf ook ervaring mee. Dat is zo’n rot gevoel.
    Maar wat knap dat je gewoon op eigen houtje verder bent gegaan. Ik snap wel dat je weinig andere keuze had, maar toch echt: heel veel bewondering voor jou!

    • Sandra

      Niet 100% zeker nee, maar het is dus wel gekomen nadat ik iets heb gegeten wat niet meer goed was. Die artsen mogen van mij allemaal in de stront zakken, om het even oneerbiedig te zeggen. ;)
      Dankjewel voor je lieve woorden!

  4. Bente

    Wat een pechvogeltje ben je toch in verband met je gezondheid! En wat goed van je dat je op eigen kracht je lichaam weer aan eten en drinken hebt weten te wennen!

    • Sandra

      Tja, feitelijk gezien ben ik best een pechvogel, maar zo voel ik mij totaal niet hoor!

  5. Alyssa

    Wat naar zeg om te lezen! Lijkt me echt vreselijk, vooral wanneer je geen hulp krijgt van artsen. Net alsof je het zelf allemaal maar moet oplossen. Heel goed van je dat je dit op eigen houtje hebt kunnen doen. Zelf ben ik ooit heel ziek geweest van mosselen. Wanneer ik het nu eet of zelfs maar ruik, voel ik mijn maag omkeren. Het schijnt dat er een stofje in zit, waardoor je het daarna gewoon niet meer kunt verdragen. Daar moest ik aan denken toen ik dit las, al is het natuurlijk iets heel anders. Ik wens je heel veel sterkte met deze situatie, al ben je al een heel eind gekomen <3

    • Sandra

      Bah, wat naar dat je daar zo ziek van bent geworden zeg! In mosselen zit toch iets giftigs als het niet goed is ofzoiets?
      Dankjewel! Het gaat inmiddels gewoon prima met dit allemaal hoor. :)

  6. Sher

    Jeetje San, wat ontzettend heftig! En wat ben je een doorzetter!

    • Sandra

      Lief Sher, dankjewel!

  7. Kim | Kimsbloglife

    Oh, wat een verhaal zeg! Zelf heb ik ook last van PDS waardoor ik vaak een opgeblazen buik en buikpijn heb. Ik weet ook wel min of meer van welke producten ik veel last krijg, maar kan het me toch moeilijk laten als ik iets lekker vind… Chapeau dat jij dat wel kan en stilaan alles bent gaan uitzoeken, dat is niet makkelijk! Maar ja, als je echt zoveel pijn hebt dat je het niet meer uithoudt, dan kan je natuurlijk niet veel anders. Ik ben alleszins blij voor je dat je er vrede mee hebt en gelukkig bent, en ik hoop voor je dat je alles wat je graag nog zou willen eten op een dag weer kan eten zonder pijn te hebben!

    • Sandra

      PDS is zo vervelend. Goed dat je inmiddels weet wat je niet kan verdragen en wat wel. Ik kon inderdaad niet anders dan alles te laten staan. Het was voor mij onmogelijk om die pijnaanvallen nog langer aan te gaan. Dat is het het niet waard. Wat ik heel graag zou willen kunnen eten is iets van kwark, dat mis ik best wel. Als ik me wat sterker voel dan ga ik proberen of dat nu verdraagzamer is. :)

  8. elma

    Jeetje wat heftig zeg! En echt onwijs knap dat je op je eigen manier zo ver bent gekomen dat je weer een gelukkig leven kan leiden!

    • Sandra

      Dankjewel Elma. Het was toen erg lastig en een nare periode, maar inmiddels gaat het inderdaad gewoon goed met me. :)

  9. Jeanine

    Wat vreselijk dat die artsen je zo lieten zitten. Blijkbaar wisten ze het niet, maar ben dan gewoon eerlijk en geef wat begeleiding tijdens zo’n proces desnoods met andere disciplines. Naar dat mensen zeiden dat je anorexia had. Ik heb ooit ook hele erge maagpijn gehad dus kan me voorstellen hoe je je gevoeld moet hebben. Man, wat doet dat pijn zeg. Gelukkig heb je het langzaam zelf op kunnen bouwen. Heel goed gedaan van je, naar je lichaam luisteren werkt meestal heel goed.

    • Sandra

      Inderdaad, naar je lichaam luisteren is heel belangrijk. Dat besef ik me heel goed sinds ik dit heb meegemaakt. :)

  10. Kim

    Oh jeetje! Ik was inderdaad wel al nieuwsgierig naar waarom je niet alles kunt eten. Wat heftig zeg en belachelijk dat de artsen niet wat meer moeite deden!
    Heeeel knap dat je het zelf weer langzaam hebt opgebouwd :)!

    • Sandra

      Naast jou nog meer mensen die het zich afvroegen! Vind ik helemaal niet gek eigenlijk. Het is gewoon iets wat best wel kan opvallen voor de vaste lezers op mijn blog, denk ik. Ach, en die artsen die staan nu met hun mond vol tanden… Ha!

  11. Fleur Sophia

    Jemig, wat dapper en goed dat je dit op je blog durft te delen! Ik heb je hele verhaal gelezen en heb enorme respect voor je hoe je het in je eentje hebt weten te redden/’oplossen’.

    • Sandra

      Dankjewel Fleur! Ik vond het heel lastig om dit online te zetten. Zoiets persoonlijks en voor mij best wel ingrijpend in mijn leven. Gelukkig reageren jullie allemaal heel lief!

  12. Nesrin

    Heftig. Je bent een doorzetter en dit siert je. Nu waardeer ik jouw eetfoto’s nog meer ;-)

    Goed dat je dit deelt en ik vind het ontzettend knap dat jij op eigen initiatief toch een poging hebt gewaagd.
    Nesrin onlangs geplaatst…Hardloopdoelen 2016

    • Sandra

      Ahh dankje Nesrin. Vond het heel lastig, maar ben uiteindelijk toch wel blij dat ik het gedeeld heb!

  13. Ysanne

    Oh wat heftig! Ik wist inderdaad dat je tegen veel dingen niet kon, maar was niet op de hoogte waarom dit eigenlijk zo was. Bizar dat je maag op een dag heeft besloten ”hoo, dit doen we niet meer”. Gelukkig heb je je eigen weg kunnen vinden, echt erg dat dokters zich er niet mee bemoeien als het geen standaard geval meer is. Kan me voorstellen dat het soms lastig is met restaurants enzo, maar je verpest het echt niet voor mensen hoor! (die zijn toch meestal met zichzelf bezig haha).

    • Sandra

      Heel bizar ja. Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk, maar goed, het is wel iets waarmee ik moet dealen. Ah en lief dat je dat nog even zegt, dat ik het niet verpest. Ik weet ook wel de meesten het helemaal niet erg vinden om zich een beetje aan te passen, maar toch blijft het wel lastig. Hopelijk zal dat gevoel nog slijten!
      Dankjewel voor je lieve reactie Ys!

  14. Madelon

    Oh wat een vreselijke nare situatie lijkt mij dit en vooral omdat je tegen zoveel onbegrip aanloopt. Niet netjes dat mensen zo achter je rug om roddelen over wat je zou kunnen hebben en wat zonde dat de artsen je hebben laten vallen.
    Ik vind het dapper dat je dit durft te delen en dat je zelf op onderzoek bent uit gegaan naar wat je wel en niet kunt eten. Mooi doorzettingsvermogen! Wie weet kun je later weer je voedselrepertoire uitbreiden maar zo lang je maar gelukkig bent toch :)

    • Sandra

      De onbegrip is inderdaad iets waar ik best wel van ben geschrokken. Gelukkig besefte ik mij toen ook om er boven te staan, want ik wist toen immers zelfs het beste wat er aan de hand is. :)
      Wie weet! Ik hoop het wel. Maar mocht niet gebeuren dan ben ik, zoals ik ook al zei, alsnog heel gelukkig met hetgeen wat ik wél verdraag!j

  15. Mel (Hippo256)

    Herkenbaar! Echt super goed van je dat je zelf verder bent gegaan en al zo ver bent gekomen, met wat je wel en niet kan eten. Jezelf kan je niet in de steek laten, ookal doen anderen dat wel. Ik vind het echt sterk.

    Ik ben ook altijd lastig met eten, ook al was ik dat vroeger niet. Uit eten gaan is heel lastig of bij iemand anders eten. Als mijn partner en ik zelf koken, dan kunnen we het gewoon aanpassen met andere ingredienten enzo, dus dat gaat goed. Sommige dingen zijn helaas wel duurder, daar moeten we ook op letten. Maar gaandeweg ontdek je ook steeds meer recepten die je zelf maakt/aanpast, dus op een gegeven moment krijg je steeds meer variatie.

    Wat betreft andere mensen, dat moeten we inderdaad proberen zoveel mogelijk te negeren. Het is kortzichtig van ze en vaak probeer ik uitleg te geven, maar vaak wordt hier niet naar geluisterd. En ik wil ook niet mezelf hoeven te ‘verdedigen’, dus afhankelijk van hoe de persoon doet vertel ik wel wat of niet.
    Je zorgt goed voor jezelf, ga zo door :) En die BMI’s boeien mij nooit zo, je bent al super ver gekomen en als je dat vasthoudt en je voelt je goed en je lijf voelt goed, prima toch?

    • Sandra

      Wat mooi gezegd, dat anderen je in de steek kunnen laten maar dat kun je bij jezelf niet doen. In dit geval dus die artsen…
      Vervelend dat je ook niet alles kunt eten. Je komt inderdaad steeds meer recepten tegen die in je eetpatroon passen. Dat is altijd wel heel leuk vind ik!
      Dat wat je zegt over dat verdedigen herken ik wel. Ik heb soms ook het idee dat mensen het niet begrijpen. Nu denk ik tegenwoordig al snel: laat maar gaan, en dan leg ik het niet eens meer uit. Dat herken ik dus wel! En jep, ik ben het met je eens dat als je je goed voelt, je goed functioneert en je er gezond uit ziet dat het prima is.

  16. Sanne

    Dit is wel heftig. Ik weet wel hoe je je voelt hoor. Ik ben lactose intolerant en hier is dat ook geen pretje. Natuurlijk ga je nog dingen missen. Wat goed dat je nu wel op gewicht blijft. Die opmerking moet je maar weg wuiven, die weten niet beter maar jij wel. :)
    Sanne onlangs geplaatst…Tijdens een wandeling kan er van alles mislopen

    • Sandra

      Wat naar dat je lactose intolerant bent! Dat is echt niet leuk. Wat een uitzoek werk is dat altijd op verpakkingen! Dingen ga je wel missen ja. Inmiddels heb ik dat zelf alleen nog bij kwart/yoghurt, de rest doet me niks meer. Het lijkt te wennen.
      Die opmerkingen wuif ik zeker weg hoor. Lekker laten gaan!

  17. Marijke

    Jeetje wat een heftig verhaal. Ontzettend knap dat je met veel pijn en moeite weer een beetje normaal kunt eten. Wat zal het een zoektocht voor je zijn geweest.

    • Sandra

      Het leek een onmogelijke zoektocht, maar het is gelukt en daar gaat het om! :)

  18. Charelle

    Wow wat een heftig verhaal Sandra! En wat goed dat je uiteindelijk zelf een weg hebt kunnen vinden die bij jou past! Dit is trouwens wel weer een reguliere geneeskunde faalverhaal. En ik moet eerlijk zeggen dat als ik jou was toch nog wat alternatieve onderzoekjes zou laten doen. Bijvoorbeeld bij een mesoloog of orthomoleculair specialist, homeopaat misschien. Maar dat is natuurlijk aan jou. ;) In ieder geval fijn dat je nu goed in je vel zit, want daar gaat het uiteindelijk om! Liefs Charelle

    • Sandra

      Ben al eens bij een homeopaat en osteopaat geweest. Dat laatste hielp wel wat! Ik ben dus zeker wel nog in de alternatieve hoek wezen kijken. Ik ben het met je eens dat dit typisch een reguliere geneeskunde faal is. Als het niet in het boekje staat dan kun je er maar lekker in stikken. Ach, ik ben er boven op gekomen en daar kijk ik nu naar. Dat geeft mij alleen nog maar meer kracht om door te blijven gaan en alles te waarderen wat ik wél verdraag!

      • Charelle

        Ah heel goed dat je dat al hebt gedaan Sandra! Zo jammer als mensen dat overslaan. Maar nogmaals, echt knap dat je het zelf uit hebt weten te vogelen! En eigenlijk heb je er nu ook nog eens dubbel baat bij, want je eet ook geen ongezonde dingen meer als snoep. Daar kunnen andere mensen nog wat van leren! ;)

        • Sandra

          Dat is inderdaad zo! In de alternatieve geneeskunde zijn er echt wel dingen waar je baat bij kunt hebben. :)

  19. Laura

    Knap dat je dit zo durft te delen hoor! Lijkt me echt heel heftig.. helemaal met die stomme doktoren in het ziekenhuis die je dan gewoon laten zitten. Knap dat je het helemaal zelf weer hebt kunnen aanpakken en ik vind je food foto’s helemaal niet saai! Ik krijg er vaak inspiratie van om wat gezonder te eten (tonijnsalade! Jammie!)

    • Sandra

      Haha, wat grappig dat je mijn foto’s juist inspirerend vind! Tonijnsalade is echt een van mijn favoriete maaltjes hoor. :D

  20. Frédérique

    Heftig wat je is overkomen; het leven kan zo roet in het eten gooien (toepasselijk…)., en je leven verandert zonder dat je erom vraagt.
    Raar dat iemand met mijn ziekte alles wat jij niet kán verdragen, niet wíl verdragen en beiden ervaar je hoe je lichaam kan lijden aan bepaalde tekorten. Ik hoop dat men minder nare dingen zegt en jij geniet van alles (en niet te veel lijdt onder het ondergewicht). Erg sterk dit van je!

    • Sandra

      Mooi gezegd! Gek he? Oh, en ik hoop echt dat jij beter gaat worden en nergens meer moeite mee hebt. Dat verdien je!

  21. Margo

    Jemig joh, wat moet jij een hoop pijn hebben gehad als ik het zo hoor! Nu worden je keuzes wel een stuk duidelijker. Wat rot dat mensen altijd meteen hun mening klaar hebben he? Maar ik vind het superknap hoe je je hebt weten te schikken naar de situatie.

    • Sandra

      Vind het fijn om te horen dat je nu mijn keuzes begrijpt! Ach, die meningen laat ik lekker gaan. Ik heb alleen die opmerkingen gehad toen ik middenin die shit zat hoor. Alsnog is het natuurlijk niet leuk, maar ik besefte me toen ook dat ik het lekker moest laten gaan.
      Dankjewel Margo!

  22. Marion

    Wat goed dat je dit deelt zeg! Het sluit een beetje aan op mijn artikel van vandaag; dat mensen eens wat minder moeten kijken naar wat volgens de boekjes goed is en wat meer moeten kijken en voelen naar wat jij en jouw lichaam fijn vinden. Ergens zat ik al een beetje te wachten op zo’n soort verhaal, want je foto’s met wat je eet waren mij ook al opgevallen. Ik zag al dat je bepaalde dingen niet at, maar ik had ook inderdaad niet de indruk dat je dit vanuit een eetstoornis of zo deed. Wel ontzettend klote dat je niet weet waarom je maag dit voedsel niet verdraagt. Dat zou de zoektocht wellicht wat verkort hebben. Je hebt echt ontzettend goed naar je lichaam geluisterd. Inderdaad, in your face aan de artsen die het opgaven. X

    • Sandra

      Ik ben het helemaal eens met dat je naar de persoon zélf moet kijken. Niet alles gaat altijd volgens de boekjes, want iedereen is anders. Ik ben blij dat je nu begrijpt waarom ik niet foto’s deel van eten wat veel mensen wel eten, maar ik niet. Lucht op!

  23. Mariska

    Heftig verhaal. Het ergste is nog wel wanneer artsen gewoon opgeven. Kom op, je hebt ervoor gestudeerd, krijgt ervoor betaalt en bezit de kennis! Heel krachtig dat je op eigen initiatief bent gaan onderzoeken wat je kan eten. En zo ben je toch heel erg opgeknapt! Goed zo :D

    • Sandra

      Die artsen zijn een stelletje knurften, wat mij betreft. Niet allemaal hoor, maar er zaten echt aparte figuren bij met 0,0 inlevingsvermogen.
      Dankjewel! Ik voel me prima en daar gaat het nu om! :D

  24. Tamarah

    Wat een heftig verhaal zeg, en wat goed dat je het zelf weer opgebouwd hebt.

    • Sandra

      Dankjewel Tamarah! Ik ben ook heel blij dat ik het op eigen kracht allemaal weer het op kunnen bouwen. :)

  25. Anita

    Poeh, wat een verhaal zeg! Wat ben jij sterk en een onwijze doorzetter dat je dit nu hebt bereikt! Al die oordelen terwijl je maar een half verhaal weet vind ik altijd zo naar! Je hoeft je er niet voor te verantwoorden maar snap wel waarom je je verhaal wil delen!

    • Sandra

      Ah Anita, lief, dankjewel! Ik weet dat ik mij er niet voor hoeft te verantwoorden, alleen voelt het vaak wel zo. Het is zo lastig, want aan de ene kant wil ik helemaal niet alles altijd vertellen maar aan de andere kant bespaart het mij nu wel (onnodige) nare reacties op mijn foto’s van eten en drinken. Toch ben ik nu wel opgelucht dat het er uit is en dat iedereen zo veel begrip toont!

  26. BySilke

    Oooh, San, wat erg voor je! Maar tegelijk enorm sterk van je dat je 1. dit deelt en 2. er mee hebt kunnen leven en daar zelf het initiatief voor hebt genomen. Dat is zó de ‘San’ die ik hier heb leren kennen en ik ben zo trots op jou doordat je al die artsen een poepje liet ruiken, hihi. Ik had dit eigenlijk echt niet verwacht, het was me opgevallen dat je graag fruit eet, maar meer niet hoor, dus blijf ze maar gerust delen, die foto’s! Alleszins veel sterkte en super leuk van je dat je dit hebt gedeeld. Op naar die yoghurt! Liefs :)

    • Sandra

      Die foto’s ga ik nu weer met een gerust hart delen hihi! Heel erg bedankt voor je lieve reactie weer Silke. Het doet mij heel veel goeds! Thank you. <3

  27. Irma

    Wat heftig hoe dat begonnen is en die pijnaanvallen. Vooral als je schrijft dat je zelf het gillen niet eens meekrijgt omdat je zo van de ‘kaart’ was. Maar heerlijke vingerrr naar de artsen. Wat ben jij een doorzetter en wat heb je jezelf weer dapper opgebouwd! Het lijkt me serieus lastig om zoveel rekening te moeten houden qua eten, maar gelukkig weet je nu vrij goed wat je wel en niet kan hebben. Ik vind je tof! (En die foto erbij is seeerieus leuk!)

    • Sandra

      Het was een heftige en pijnlijke periode ja, maar wat het mij nu uiteindelijk heeft gebracht was het doorzetten hartstikke waard. Ik kan genoeg eten, ik kan lekkere dingen eten en vooral genieten. Dankjewel voor je lieve reactie Irma!

  28. saskia

    Wat onwijs goed dat je dit verhaal zo hebt opgeschreven en met ons deelt. Lijkt mij best heel moeilijk en pittig omdat het zo’n onzekere tijd voor je geweest is. Ik vind het heel knap dat je ondanks alles nu toch een patroon hebt kunnen vinden dat voor jou werkt en waar jij je goed bij voelt. De opmerkingen die je hebt gekregen zijn zo te lezen heel naar en pijnlijk. Ik hoop dat mensen door jou verhaal te lezen zich ervan bewust worden dat dit soort opmerkingen compleet doelloos zijn, en eigenlijk alleen maar pijnlijk. You go girl <3

    • Sandra

      Ik hoop ook dat dit verhaal anderen doet beseffen dat je bepaalde opmerkingen voor jezelf moet houden en niet moet rondbazuinen, terwijl je niet eens weet wat er precies aan de hand is.
      Thanks voor je lieve reactie!

  29. Renske

    Jeetje, San… Wat een heftig verhaal joh! Zelf heb ik ook PDS (sinds 2008) en begin vorig jaar verging ik ook van de pijn. Volgens mij lang niet zo erg als jouw pijn, jeetje, heavy! Destijds dachten ze bij mij aan coeliakie en lactose-intolerantie. Man, ik mocht bijna niets eten. Dat heeft echt veel jankpartijen opgeleverd! Gelukkig kan ik nu veel dingen weer eten, maar soms heb ik momenten dat ik tegen het plafond spring van de pijn. Waar het dan aan ligt? Raadsel! En als ik jouw verhaal lees, dan valt dat van mij echt réuze mee! Zo gemeen dat anderen gelijk hun woordje klaar hebben, terwijl jij zo jouw best doet en het in jouw geval zelfs noodzakelijk is om een bepaald voedingspatroon aan te houden!

    • Sandra

      Naar om te lezen dat jij zo veel pijn hebt gehad en nog steeds wel eens hebt. Gelukkig kun je nu weer veel dingen eten! Altijd naar je lichaam blijven luisteren.
      Het was naar ja, maar gelukkig heb ik alleen toen ik heel mager was zulke dingen gehoord en verder niet meer. Ach, sommigen blijven een plaat voor hun hoofd houden, ondanks je iets 100 keer uitlegt. Lekker laten gaan…

  30. Evelyne

    Wat een verhaal! Mooi dat je hier mee buiten gekomen bent & ’t op eigen houtje gered hebt. ‘k Zou niet weten wat ‘k had gedaan in jouw plaats.
    Zelf heb ‘k geen gevoelige maag, maar ik heb vaak dat m’n maag helemaal ondersteboven is & er alles moet uitbraken.. Hoe goed ’t mij ook heeft gesmaakt. Met chocola moet ‘k ook oppassen, want daar kan ‘k al sneller van overhoop liggen. Gelukkig ken ‘k daar m’n grenzen in & weet ‘k wanneer ‘k moet stoppen.

    • Sandra

      Wat vervelend dat je soms zo’n moment hebt dat je maag helemaal van slag is. Altijd naar je lichaam blijven luisteren! Je hebt alleen jezelf er mee als je er toch tegenin gaat. Goed dat je weet dat je in ieder geval met chocolade op moet passen en dat je je grenzen weet!

  31. E/

    Wat een heftig verhaal, ik klikte er op omdat de titel nogal herkenbaar was voor mij. Ik zelf had een soortgelijk iets op de een op de andere dag. Elke keer als ik iets at of dronk moest ik overgeven en ik heb een jaar lang bijna niks gegeten .
    Ook hier wisten de artsen niet wat er aan de hand was en werd er ook aan anorexia gedacht omdat ik aardig zwaar was en opeens 10 kg binnen een maand af viel door dit . Nog steeds heb ik met bepaald eten dat ik ontzettende buikpijn krijg.
    Het lijkt me ontzettend lastig om hier voor een veel langere tijd mee te maken te hebben en ik vind het super sterk van jou hoe je hier mee omgaat en dat je dit kan en durft te vertellen.

    • Sandra

      Wat super naar om te lezen dat je steeds moest overgeven. Dat lijkt me echt heel vermoeiend ook en vooral vreselijk als je niks binnen kunt houden. Hopelijk gaat het inmiddels goed met je?

  32. Malissa

    Wat vreselijk voor je zeg! Lijkt mij echt afschuwelijk als je wil, maar niet kan. Heel dapper van je dat je op eigen initiatief weer bent gaan eten.

    Mijn maag kan ook slecht tegen vet, ik hoef bijvoorbeeld echt geen gewone patatjes uit de frituur te proberen. En verder eet ik veganistisch. Daar krijg ik wel eens rot reacties op helaas, maar ik voel mij niet goed bij een ander dieet en wil dit ook niet voor anderen aanpassen.

    • Sandra

      Dat is het zeker. Niet kuúnen eten voelt zo machteloos, want door diesel blijf je in leven. Het was soms best angstaanjagend.
      Goed dat je voor je lichaam kiest en veganistisch bent gaan eten! Reacties van anderen die negatief zijn moet je inderdaad proberen laten gaan. Voor jezelf kiezen is belangrijker!

  33. Linda

    Jeetje wat heftig dit! Bizar vooral dat het gewoon niet bekend is wát je nu precies had/hebt, en dat daar ook niet echt iets aan gedaan werd. En wat knap dat je het toch hebt op kunnen bouwen naar een voedings “patroon” wat voor jou werkt, en waarmee je voldoende voedingsstoffen binnen krijgt! Ik zou ook niet te veel naar dat BMI kijken, als je je gewoon goed voelt is het goed toch? Vind ik in ieder geval. Ik hoop in ieder geval voor je dat het in de toekomst steeds iets makkelijker voor je wordt om dingen te eten (die je nog wel lust, haha). Vooral in sociale situaties, bijvoorbeeld als je een etentje hebt lijkt me het heel erg vervelend…

    • Sandra

      Inderdaad! Ik zie er gezond uit. Slank, maar niet té dun. Ik voel me goed dus ik ben allang blij. Met etentjes is het altijd even rot en vaak voel ik me dan ook klote vooraf, omdat ik nooit zeker weet of iemand bedenkt dat ik bij veel restaurants niet kan eten. Ik probeer daarom altijd maar snel zelf een suggestie te doen!

  34. Patricia

    Wat moedig om te delen! Wat klote dat je dit is overkomen en vooral dat de artsen het niet weten te verklaren. Goed dat je toch je eigen weg bent gaan zoeken en deze hebt gevonden! Ik vraag me af of je etentjes verpest, zijn er niet genoeg vegetariërs die niet overal kunnen eten? Of mensen die allergisch voor zijn? Ik denk dat de wok daar een ideale oplossing voor is, voor iedereen is er wel iets! Zou je niet toch nog eens willen weten wat er met je maag aan de hand is? Ga in elk geval zo door. Ik ga je Instagram volgen, ben benieuwd naar je food foto’s, zeker omdat je gezond eet en ik dat wel iets meer zou kunnen doen, ik ben namelijk wel een ongelofelijke zoetekauw! ;)

    • Sandra

      De wok is inderdaad een goede oplossing voor velen! Daar heb je gelijk in. Natuurlijk zou ik willen weten wat er aan de hand is met mijn maag, maar anderzijds heb ik geen zin meer om die hele medische molen weer in te gaan. Ik heb dat namelijk in mijn leven al té vaak moeten doorlopen… Maar ach, wie weet kom ik er ooit nog achter!

  35. Bianca

    Hey meid, knap artikel! Dit is allemaal heel herkenbaar voor mij. In september kreeg ik hoge koorts door een virus wat zich vervolgens op mijn maag had gezet. Ik had ook net als jij altijd pijn net na het eten, om het even wat ik at. Dokters wisten er geen raad mee en schreven maar medicijnen voor maar ik geloof niet zo in symptoombestrijding.

    Inmiddels gaat het beter, al herken ik die afkeer voor vettig eten. Ik voel me nog vaak misselijk en krijg soms nog wel pijn na het eten. Groenten en fruit zijn inderdaad het makkelijkst te verdragen, vlees en vis at ik sowieso niet. Om wat aan te komen zou je noten kunnen proberen, kun je dat verdragen denk je?

    Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, of je ooit weer alles zal kunnen eten :-)

    • Sandra

      Wauw, nooit gedacht dat ik zelfs reacties zou krijgen van soortgelijke gevallen! Noten kan ik niet verdragen helaas. Maar toch bedankt voor het meedenken!!

  36. arzu

    Het lijkt alsof ik mezelf hoor praten. Dat je maag ineens van slag kan gaan! Maar helaas ik ben nog op steeds op zoek…:(
    Ik heb dit al 4/5 jaar. Wel goed dat jezelf bent achter gekomen. Ik hoop dat mensen met dit soort klachten ook snel achter komen want zo een “aanval” is echt maar dan ook echt niet fijn! Ik weet precies hoe je je voelt.

    • Sandra

      Vind het heel raar om eens een zelfde verhaal te horen. Ik vind het super naar om te horen dat jij nog steeds op zoek bent naar wat helpt. Die aanvallen zijn vreselijk, écht vreselijk. Ik hoop dat het snel beter met je gaat! Veel sterkte en geef niet op en ga door met zoeken naar wat voor jou een goede manier van eten is. Zoals je ziet, het kan écht een soort van goed komen!

  37. Alyssa

    Wow, wat heb je een heftige periode doorgemaakt! En supergoed dat je jezelf eruit hebt gevochten en dat het nu zo goed gaat!!

    • Sandra

      Dankjewel Alyssa!

  38. sammie

    Oh dat lijkt me echt heel moeilijk, helemaal als de artsen niet weten wat er mis is. Vreselijk ook dat ze je dan ook gelijk laten zitten! Knap dat je doorgezet hebt en inmiddels weet wat je wel en niet kan eten maar wat bizar dat dat zomaar ineens kan gebeuren!

    • Sandra

      Dat is het zeker. Het kloterige is dat mensen je niet gaan geloven, en dat is héél naar, want je vergaat van de pijn. Maar goed, ik heb mezelf er inderdaad uitgevochten omdat ik door heb gezet! Het blijft wel bizar, dat ben ik met je eens.

  39. Mieke hegeman

    HALLO SANDRA. OP DIT MOMENT LIG IK IN HET ZIEKENHUIS. VOOR MIJN GEVOEL HEB IK OOK EEN KWALIJKE AANDOENING VAN MIJN MAAG. HET LIJKT EEN BEETJE OP JOUW GEVAL.. AL ZO’N 4 WEKEN KAN IK NIETS ANDERS ETEN DAN WATERIJS JES OP EEN STOKJE. WATERDRINKEN LUKT OOK NIET. IK HEB T GEGEVEN DAT ER IETS OP M IJN MAAG LIGT. EN DAT DAT STEEDS GROTER WORDT. SPEEKSEL DOORSLIKKEN MAAKT ME MISSELIJK. MAAR IS BIJNA ONMOGELIJK HET NIET TE DOEN.KOMT DIT JE BEKEND VOOR? GROET, MIEKE

    m-hegeman@hotmail.com

  40. sofie

    Ik kan momenteel ook haast niks eten en drinken, mijn eten zakt maar niet naar beneden en gaat gepaard met veel boeren en pijn in mijn slokdarm. Ik heb hier nou een maand last van, hield het over na een zomergriep en ook nu heb af ik ook af en toe een koortsaanval!! Heb ontzettende honger en dorst en ben ook erg mager en daar wordt ik idd ook op aangekeken. Hoop dat er snel een oplossing komt want houd dit niet meer zolang vol, Dank voor het lezen van jouw verhaal ..dat geeft me enigszins weer moed

  41. marleen@burgertrutjes

    Wat een heftig verhaal zeg Sandra, ik wist dit helemaal niet. Je hebt het mooi en duidelijk uitgelegd. Wel heel knap dat je je hier op deze manier zelf hebt uit gevochten! Held ;)

    Fijn dat het nu een stuk beter met je gaat! :) X

  42. Carmen

    Wauw, niet heel raar bedoeld, maar ik heb op het moment hetzelfde probleem. Sinds december gaat er bij mij van alles fout en heb ik heel veel pijn met alles wat ik eet. Soms duurt het een paar uur voordat ik daadwerkelijk pijn krijg, maar als ik dan pijn heb is het niet te harden. Op dit moment kan ik alleen crackers met oude kaas, wat noedels, veel soorten fruit en taksi zonder suiker verdragen. Als ik jouw verhaal lees dan zie ik hier heel veel van in terug wat ik herken. Inmiddels heb ik meerdere onderzoeken achter de rug. Bloed geprikt om te kijken of ik een glutenallergie heb, een onderzoek via een gynaecoloog , en een scopie in mijn maag. En er is alleen gezegd dat ik PDS heb vanwege mijn verleden met obstipatie en dat soort ongein. Nu wordt alles wat er fout gaat direct op mijn PDS gegooid. Er is niks uit gekomen en ik kamp nog steeds met de nodige problemen. Ik ben ook al dik 10 kilo kwijt en ik kamp ermee vanaf december dus dat is nu een half jaar. Indien het mogelijk zou zijn zou ik heeeel graag wat tips van je willen hebben aangezien ik het vermoeden begin te krijgen dat ik toch ook een probleem heb met veel voeding en dat zowel jij als ik in hetzelfde schuitje zitten. Ik begrijp de hel waar je doorheen gegaan ben en elke mogelijke tip zou ik erg op prijs stellen, want ik weet mezelf inmiddels ook geen raad meer…

  43. R

    Goeiedag,
    Ik ben uit gegaan opkoningsnacht en sins die dag kan ik niet meer eten en drinken. Jouw verhaal komt so overeen met wat ik nu mee maak. Na 6 bloed onderzoek, 21 dokters onderzoek en nog veel meer heb ik aan komende maand me laste onderzoek… als daar niks uit komt gooit de dokters het op een eetstoornis. Ik loop er nu zelf dus z’n 2 maanden mee en leef van vitamine water en medische drinken. Ik zag het echt niet meer zitten alleen maar in bed liggen en geen puf meer hebben voor iets of voor mensen. Jou verhaal laat me zien dat ik door moet vechten. En ik ben blij dat het beter met je gaat en hoop ook dat het bij mij beter gaat worden

  44. Willeke

    Met googlen kwam ik op jouw verhaal uit.
    Ik kan ook niks verdragen,van een slok water word ik al heel misselijk.
    Nu ik jouw verhaal heb gelezen houd ik moed en ga gewoon door met steeds een klein slokje of hapje van iets en hou alles bij waar ik extreem op reageer.

  45. Nicole

    Hoi

    Wat goed van jou ik eet nu ook ongeveer 16 weken als een vogeltje. Veel koliek aanvallen en een levensbedreigende daling van kalium, waardoor me hele lichaam verkrampten en de helft van me gezicht ging hangen. Ik dacht nu heb ik een tia maar gelukkig was dat het niet. Mijn galblaas is verwijderd omdat ze dachten dat de koliek aan vallen daar door kwamen maar op de dag dat ik naar huis mocht , kreeg ik weer een koliek aanval.Ben heel vaak thuis opgehaald door een ambulance en inderdaad geen dokter die weet wat het is of je helpt. Nu hebben ze door onderzoeken gezien dat ik in een koliek aanval een hartaanval heb gehad. En daar door is mijn hart beschadigd en moet ik allemaal hart medicatie slikken. Ik drink nu 2 flesjes nutridrank per dag en probeer af en toe iets er bij te eten een klein droog koekje of een kwart banaan. Maar het lijkt alsof er niks meer past in me maag. Dit is het eerste verhaal wat ik lees wat een beetje op de mijne lijkt. Heel veel sterkte en geluk

  46. Wim

    Deze paragraaf : “Al snel was het duidelijk dat mijn maag onder andere totaal geen vet meer verdraagt. Olie, boter, volvette kaas, sauzen, snoep, taart, cake, koek, chips en alles waar veel vet in zit kan ik niet eten. Ook aardappelen, de meeste melkproducten, alcohol, vlees en vette vis kan ik niet verdragen.” komt volledig overeen met wat ik aan de hand heb , ben al een hele tijd radeloos en leef op fruit en groeten , moment ik toch iets anders probeer schreeuw ik het uit van de pijn maar niet in mijn maag ook al is die niet al te best , ervaar pijn altijd op dezelfde plek , veronderstel in mijn darmen , geloof in dokters heb ik niet , want ik heb al veel teveel medicatie voor mijn onderrug moeten pakken en denk eigenlijk dat dit de trigger van dit alles is … Na eten valt mijn energie ook compleet weg , zo erg dat ik in slaap val en erna geen mens ben , gisteren macaroni gemaakt nu hele nacht wakker van de pijn , zal de kaas, boter en melk zijn nu ik jouw artikel lees … je geeft me wel moed , want ik dacht echt dat mijn dagen geteld waren.

  47. Arnold

    Poe! Eindelijk eens het echte verhaal!
    Sinds nu bijna anderhalf jaar kan ik Niks meer eten .
    Mijn darmen accepteren geen voedsel meer, leef op vloeibaar voedsel en water en vitamine pillen.
    Begon met pijn in dikke darm,en treuzelen van arts met het verhaal om dan maar dagen niets te eten tot het tot rust zou komen.
    Nee dus… na lang wachten nare onderzoeken door mdl arts zonder enige Empathie, nog betrapt op liegen omtrent uitslagen, wat later bleek er niet waren.
    Binnen no time 25 kilo afvallen
    Mededeling na al het martelen
    leer er maar mee leven want mijn halve praktijk heeft pds.
    Gewoon opdonderen.
    Leef nu in de hel van diaree stoppers, prednison,morfine gelijkende pijnstillers water en zoals eerder vermeld vitamine en vloeibaar voedsel.
    Van de ene op de andere dag na een zeer gezond leven met veel fruit en groenten en sport BAM!
    Leven afgelopen.
    Artsen plakken het stempel pds erop omdat er geen ontsteking op dat moment binnen in te zien was en niks bijzonders in bloed te vinden was .
    Alles geprobeerd maar darmen accepteren niks en alles resulteert in diaree en vreselijke pijnen.
    Nooit gedacht dit in onze maatschappij mee te maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

© 2024 AroundSan

Theme by Anders NorenUp ↑