My Way of Exploring

Maar wat als… alles anders was gelopen?

Maar wat als... alles anders was gelopen?
Mijn leven is tot nu toe niet gelopen volgens een weg die de meesten volgen. Mijn gezondheid heeft mij altijd al in de steek gelaten. Maar wat als alles anders was gelopen? Zou mijn leven dan beter zijn geweest? En zou ik dat eigenlijk wel willen? Dit is toch wel een confronterende vraag waar ik vandaag antwoord op geef.

Soms denk ik wel eens: ‘Hoe zou mijn leven er uit hebben gezien als ik, net als veel mensen om mij heen, de weg heb kunnen volgen die velen volg(d)en? Waar stond ik dan nu? Zou ik dan nu mijn droombaan hebben gehad? Hoe was ik dan nu als persoon?’, en zo nog vele andere vragen die ik mezelf zou kunnen stellen. Mijn leven is – zeker in mijn tiener/puber jaren – niet verlopen zoals het bij de meesten om mij heen ging. Ik was vaak ziek, kwakkelde dus altijd met mijn gezondheid, kreeg daar psychische problemen door en creëerde extreme faalangst, miste veel op school (maar beende het altijd weer netjes bij), werd ziek, kon vanaf toen al helemaal geen normaal leven meer leiden, mocht een hele tijd niet meer naar school, moest uiteindelijk van school af, heb mijn havo diploma niet kunnen halen, heb veel thuis gezeten, heb half in het ziekenhuis geleefd (jij wilt niet weten hoeveel afspraken ik in heel mijn leven daar al heb gehad, ik schrok er zelf ook van), kon niet naar een normale vervolgstudie, heb drie thuisstudies gedaan waarvan ik nu met de derde nog bezig ben… Ja, dit was even zo’n 10 jaar van mijn leven kort beschreven.

Maar wat nu als ik altijd gezond was geweest en alles van een leien dakje verliep? Eerlijk? Dan weet ik niet of ik gelukkig was nu. Ik denk dat ik overal bang voor was, mezelf compleet op de achtergrond hield, ik mijn havo diploma met vlag en wimpel had behaald, daarna vwo was gaan doen en daarna psychologie of geneeskunde was gaan studeren of iets met aardrijkskunde. Ik weet het niet. Maar dit was wel altijd mijn plan geweest: naar de uni gaan. Natuurlijk doet het zeer dat mijn leven niet zo is gelopen zoals ik het altijd voor ogen had gezien. Ik liep immers als klein meisje al te verkondigen dat ik wilde studeren aan de universiteit. Maar was ik gelukkig als ik dit ‘normale’ (meest gangbare) pad had kunnen volgen? Nee. Ik ben namelijk door alles wat ik heb meegemaakt (en dat is nog veel meer dan dat hierboven opgesomd staat) iemand geworden die weet wat belangrijk is in het leven. Dat is je gezondheid. Als je niet gezond bent functioneer je niet goed en dat beïnvloedt je hele leven bij álles wat je doet.

Wat als… alles anders was gelopen? Dan was ik nu niet zo gelukkig geweest als dat ik nu ben en was ik ook nooit de persoon geweest die ik nu ben. Ik ben ontzettend snel volwassen en zelfstandig geworden, heb heel veel levenservaring opgedaan, ben mentaal ontzettend sterk geworden door een combinatie van therapie en tegenslagen, heb een mega doorzettingsvermogen gecreëerd waardoor ik NOOIT zal opgeven, sta sterk in mijn schoenen, heb ontzettend veel kennis opgedaan, ben er achter gekomen wat er écht toe doet in mijn leven doordat ik mij dit op nogal heftige momenten pas realiseerde, ben een persoon geworden met zo min mogelijk vooroordelen omdat ik te vaak heb meegemaakt dat mensen die over mij hadden… Ga zo nog maar even door. Natuurlijk is het klote om terug te denken aan alles en is het ook helemaal niet leuk om dit allemaal al zo jong te hebben meegemaakt. Niemand wilt ziek zijn, maar als je jong bent is het iets wat je ook niet verwacht dat het zou gebeuren. Ik ben 24 en heb (bijna) elke kant van het ziekenhuis qua afdelingen al gezien, loop daar binnen alsof het niks is omdat ik er zo aan gewend ben. Daar ben ik absoluut niet trots op en had ik ook liever allemaal niet gewild, maar dit allemaal heeft mij wel gemaakt tot wie ik nu ben. Op het moment dat ik heel ziek was en niet eens wist of ik zou blijven leven, besefte ik pas echt wat er toe doet in mijn leven. Voor mij is toen de knop de hele andere kant omgedraaid. Gelukkig maar, want door deze gebeurtenis ben ik wie ik nu ben. Ik kies voor mezelf en voor de mensen waar ik van houd, ik geniet van alles wat klein is, ik laat niemand over mij heen lopen, kom voor mezelf op wanneer dat moet, heb heel veel inlevingsvermogen en levenservaring gecreëerd…

En kijk eens nu? Ik woon samen met mijn vriend, ik blog, heb mijn eigen bedrijf, ik verdien geld met mijn grootste hobby, heb voor iemand van mijn leeftijd al veel van de wereld gezien (wat ik nog steeds als iets bijzonders blijf zien en nooit had durven dromen), heb de beste band die ik kan wensen met iedereen in mijn gezin, ik heb vriendinnen die mij nooit ik de steek zouden laten, heb een gezellige vriendengroep waar ik mezelf kan zijn en ontzettend veel mee kan lachen en het leuk mee kan hebben, heb al twee opleidingen gedaan en doe mijn derde opleiding waar ik ontzettend hard voor heb geknokt om dit te kunnen doen. Dus zou ik mijn leven anders hebben zien willen lopen? Nee. Hoe hard het ook klinkt, maar mijn antwoord is echt nee. Al die pijn, alle rottige situaties, alle dagen waarop ik alleen maar huilde: ze hebben gemaakt wie ik nu ben en daar ben ik trots op. Ik heb altijd al moeten knokken en dat zal ik blijven doen. Dan ben ik maar niet een doorsnee iemand die alles volgens de gebruikelijke route heeft gedaan. Ik koos telkens de weg die voor mij op dat moment het beste was en uiteindelijk haal óók ik mijn doelen en jaag ik mijn dromen na. Elke negatieve gebeurtenis heeft ook zijn voordelen. Ik ben en blijf een positief mens, dus ook van ál die negatieve dingen die ik heb meegemaakt zie ik de positieve dingen in. Daarom kan ik nu ook volmondig ‘nee’ antwoorden op de vraag die ik mezelf heb gesteld in deze blog. Ik ben blij met de keuzes die ik heb gemaakt en met waar ik nu sta.

Opgeven zit er niet in bij mij en dat, dát heb ik geleerd. Ik leef niet zoals een normale vrouw van 24 jaar, maar daarentegen ben ik wel iemand die heeft geleerd gelukkig te zijn met wat ze wél kan in plaats van niet. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk en heb ik dagen dat ik het allemaal niet meer zie zitten omdat ik altijd pijn heb, maar opgeven? Dat staat niet in mijn woordenboek. Ik ben blij om wie ik nu ben en met mijn leven, ondanks alles.

Wat als… alles anders was gelopen? Zou dan alles beter zijn bij jou?

9 Comments

  1. Simone

    Wat een mooi en ook wel herkenbaar artikel! Ik weet eigenlijk niet beter dan dat ik altijd pijn heb (had). Op mijn 17e werd fibromyalgie gediagnosticeerd. Ik viel echt in een zwart gat. Naar school gaan ging niet, werken ging niet en leefde van mijn bed naar de bank. Stil zitten? Ik moest wel, maar dat is zeker niet mijn aard. Dus ik zocht allerlei manieren om toch een papiertje te halen. Dat lukte. Bijna 2 zelfs. Toch liet ik het daar niet bij zitten en probeerde papiertje nummer 3, maar helaas. Dat ging echt niet. De stage was me te zwaar en ik kreeg een gigantische terugval. Of dat me heeft tegengehouden? Haha, nee hoor. Toen ik weer was opgeknapt zocht ik naar plan K. Want de rest van het alfabet had ik al gehad. Inmiddels heb ik mijn 2e eigen bedrijf en het gaat nog goed ook. Ik ben echt blij en dit had ik niet durven dromen. En waarschijnlijk was ik nooit voor mezelf begonnen als ik deze situatie niet had gehad. :)
    Simone onlangs geplaatst…NIEUW AVONTUUR | Ik heb (weer) mijn eigen bedrijf!

  2. Haydée

    Een prachtig artikel! Zo hoopgevend voor iedereen die het door tegenslagen even niet meer ziet zitten. Die ervaringen hebben je gevormd tot de persoon die je nu bent, en dat is inderdaad zo waardevol.

  3. Stella

    Holy moly wat een powervrouw ben jij! Eindeloos respect heb ik voor je, zoals je weet <3 Nu alleen nog af en toe wat liever voor jezelf zijn (echt hoor!), want als je dat hierboven allemaal leest heb je die zelfliefde meer dan verdiend!!!

  4. Romy

    Wauw, wat een prachtig blogartikel mét een schitterende foto. Je kracht en positiviteit straalt gewoon van je blog af. Je hebt helemaal gelijk dat ook minder leuke ervaringen je wel maken tot wie je bent. Soms kunnen die je zelfs veel sterker maken dan je denkt of kun je daardoor beter de kleine lichtpuntjes inzien. Je mag onwijs trots zijn op jezelf! <3
    Ook ik heb het in mijn leven niet altijd makkelijk gehad. Soms denk ik ook "Wat als die dingen niet waren gebeurd?", maar dan besef ik dat ik zonder die tegenslagen misschien nu geen blog had gehad, sommige lieve mensen niet had ontmoet en niet de lessen had geleerd die ik nu heb geleerd. Er zijn zo veel dingen in mijn leven nu zo veel mooier dan ik ooit had durven dromen :)
    Romy onlangs geplaatst…Geduld – geen overbodige luxe als jij je dromen waarmaakt!

  5. Darina

    Prachtige foto en heel mooi en krachtig geschreven!
    Darina onlangs geplaatst…Een avond op het strand in Hoek van Holland

  6. Johanne

    Wauw die foto! Heel erg mooi! En hele mooie tekst. Wat fijn dat je gelukkig kunt zijn, ondanks alles. Je hebt ook heel veel waarvoor/waarmee je gelukkig kunt zijn, volgens mij. Wat je allemaal niet hebt bereikt en dan ben je ‘nog maar’ 24!

    Mijn leven is ook absoluut niet gelopen zoals ik had gedacht. Ik heb het geluk gehad dat ik niet heel veel grote tegenslagen heb gehad, maar ieder is er eentje die je weer vormt. Ach, alle dingen die gebeuren leiden je ergens heen. Zo probeer ik het altijd maar te zien.

  7. Saskia

    Prachtig open hartig artikel. Mijn moeder zei altijd: Alles gebeurd met een reden, en hoewel ik dat vroeger een hele irritante uitspraak vond weet ik nu ik oude ben dat dit zeker waar is. Bij mij loopt en heeft ook niet alles gelopen hoe ik het voor ogen had, soms beter en soms juist minder goed. Zo is nou eenmaal het leven. Mooi dat je hier in deze blog post even bij stil staat!<3

  8. Mirthe

    Wat mooi geschreven! Ik moet zeggen dat ik altijd erg onder de indruk ben van de reizen die je maakt. Ik weet niet of ik dat zelf zou durven als ik niet zou kunnen ‘vertrouwen’ op mijn gezondheid. Super stoer dat je dat wél gewoon doet, net als uit huis gaan en je eigen bedrijf hebben.

  9. Ayella

    Heftig en tegelijkertijd zo herkenbaar! Ook ik was áltijd ziek, uiteindelijk moeten stoppen met de havo, geen diploma. Daarna een MBO diploma. Met moeite 2,5 jaar parttime kunnen werken, nu 100% arbeidsongschikt. Ziekenhuis m’n tweede thuis, vele specialisten gezien door heel. Door alle fysieke shit een depressie gekregen. Vage diagnoses en zo vaak gehoord dat het tussen m’n oren zat en ik er maar mee moest leren leven. Maar inderdaad, je wordt er ontzettend sterk van en een enorme doorzetter! ‘Opgeven’ komt niet in m’n woordenboek voor.
    Wat als mijn leven anders was gelopen, zou het dan beter zijn geweest…. hele lastige vraag waar ik geen antwoord op weet. Ik hoop dat ik over een paar jaar, als ik m’n beperkingen heb geaccepteerd en hopelijk weer kan werken en m’n leven kan oppakken, ik volmondig ‘nee’ kan zeggen. Dat ik dankbaar ben voor hoe het gegaan is.
    Ontzettend knap dat je het zo kan bekijken en zo positief bent! Iets om trots op te zijn!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

© 2024 AroundSan

Theme by Anders NorenUp ↑