Ik ben weer verder gegaan met mijn studie!

Ja, je leest het goed! Ik ben weer verder gegaan met mijn studie. Omdat dit nogal een groot ding in mijn leven is nu, vind ik het wel een blog waard. Want waarom heeft het een tijd stil gelegen? Waarom ga ik weer verder? Ik vertel het allemaal.

Toegepaste Psychologie

Wat jaren geleden begon ik vol goede moed aan een nieuwe studie, namelijk HBO Toegepaste Psychologie. Een studie waar ik echt naar uitkeek om te gaan doen. Ik kon dan ook niet wachten om te beginnen aan mijn eerste tentamens en papers. Ik koos wederom voor een thuisstudie variant, aangezien dat het beste past bij mijn situatie. Ik vind het heel prettig om op deze manier te studeren, wat weet ik van mijn vorige opleiding, dus er was geen twijfel over mogelijk dat ik opnieuw op deze manier ging studeren.

Het liep niet zo lekker

Je leest het al: het liep niet zo lekker. Als je mijn blog lang volgt weet je dat mijn gezondheid niet top is en dat ik onder andere moet leven met restverschijnselen van een hersenvliesontsteking. Soms lijkt het de goede kant op te gaan, maar als ik realistisch kijk gaat het vaker de niet zo goede kant op. Dit merkte ik vooral tijdens de eerste periode van mijn studie. Ook heb ik toen meer lichamelijke tegenslagen gehad, waardoor het gewoon niet lekker liep. Uiteindelijk besloot ik het een tijdje naast mij neer te leggen, zodat ik mezelf even niet onder druk hoefde te zetten en het weer kon oppakken wanneer het beter ging. Maar dat ging het dus niet…

Twijfels & onzekerheid

Uiteindelijk werd ik erg onzeker over de studie. Ik kan het makkelijk aan, ik ben slim genoeg, maar waarom lukt het *** nou niet? Mijn concentratieprobleem is de allergrootste vervelende restverschijnsel die ik heb. Ook krijg ik snel hoofdpijn, ik ben heel snel moe en ben snel overprikkeld. Dit allemaal en studeren is niet de meest perfecte combinatie. Ik ging twijfelen of ik wel door moest gaan. Het maakte me écht heel onzeker. Achteraf gezien ben ik blij dat ik nooit heb opgegeven!

Ik ga door!

Deze zomer heb ik vooral nagedacht over of het überhaupt nog haalbaar is voor mij om het weer op te pakken. Eerst zei ik, uit zelfbescherming, nee tegen mezelf. Maar hoe langer ik er over na dacht, hoe meer het begon te kriebelen. Het is altijd al een droom geweest om dit papiertje te halen en opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik ga het gewoon nog een kans geven, ik ga door! Het moment dat ik het besluit had genomen voelde ik me zó opgelucht en blij. Dat is een goed teken. :-) Ik weet dat het niet makkelijk gaat worden, want ik ben nu eenmaal afhankelijk van heel veel dingen. Máár het feit dat ik weer ermee bezig ben doet mij echt goed. Ik vind het heerlijk om te studeren!

Doelen stellen & ‘we zien wel hoe ver ik kom’

Ik heb de eerste doelen gesteld en ben ook al lekker bezig geweest met leren voor een tentamen. Wederom niet op het tempo als dat ik voor ogen had (hallo realiteit, ik wen er gewoon niet aan), maar dan probeer ik vervolgens wel te bedenken dat elk beetje helpt. Mijn grootste doel is ook dat ik tevreden ben met minder dan dat in mijn hoofd zit. Ik probeer de lat lager te leggen en eerder blij te zijn met wat ik wél heb gedaan in plaats van niét. Ik zie wel hoe ver ik kom! Ik hoop dat mijn droom uitkomt en dat ik uiteindelijk met dat papiertje in mijn handen sta. En als het niet lukt? Dan heb ik in ieder geval wel álles er aan gedaan om het te proberen. Inmiddels ben ik er wel achter dat leven met restverschijnselen belachelijk veel invloed heeft op alles, maar ook dat niets onmogelijk is. :-)

Tot zo ver mijn studie-update! Whieee.

Heb jij gestudeerd of ben je nog aan het studeren? Zo ja, wat?