My Way of Exploring

Dat gemene stemmetje in mijn hoofd

Dat gemene stemmetje in mijn hoofd
Dat gemene stemmetje in mijn hoofd is al heel veel jaren aanwezig. Hoe hard ik ook er tegenin wil gaan, elke keer merk ik achteraf dat ik er wéér ingetrapt ben en opnieuw mezelf voor de gek heb gehouden. De afgelopen weken kwam ik er keihard achter dat het weer zo ver was, en dat maakte mij opnieuw verdrietig. Het moet klaar zijn.

Zoals de vaste volgers van mijn blog vast wel weten is mijn gezondheid al mijn hele leven niet zoals het hoort. Om hier nu dieper op in te gaan wil ik niet, want daar schrijf ik deze blog nu niet over, maar het heeft er wel met dit onderwerp te maken. (Als je meer wilt weten moet je onder andere hierhier en hier maar kijken.) Ik heb mezelf altijd groot moeten houden en door moeten zetten tot ik niet meer kan, en dus ook veel te ver over mijn grenzen heen ging en nog steeds ga. Vaak genoeg kwamen er uit onderzoeken uitslagen als: er is niet iets aantoonbaars gevonden. Het was best vaak ‘vaag’ (PDS, ME/CVS…, restverschijnselen, zwak immuumsysteem), waardoor ik door onder andere artsen al snel als een zwak persoontje werd gezien met psychosomatische klachten (tussen je oren, om het even lekker plat te zeggen). Er werd nooit meer doorgezocht naar een oorzaak omdat ze mij niet serieus namen. Hierdoor ben ik mezelf op een gegeven moment gaan wegcijferen en geloofde mezelf niet meer. Ik nam mijn klachten niet meer serieus en dat ging uiteindelijk natuurlijk fout. Als er geen oorzaak gevonden kan worden betekent dat natuurlijk nog niet dat de klacht er niet ís, alleen de medische wereld kan je niet helpen. That’s it. Maar ik was intussen al veroverd door dat aangeprate stemmetje in mijn hoofd die continue zei: ”San, stel je niet zo aan. Hop, doorgaan! Er is niks aan de hand. Het gaat wel weer over.”

Toen ik mijn laatste keer therapie had nam ik afscheid van mijn psychologe. Zij kende mij als de beste en zei nog: ”San, luister alsjeblieft naar jezelf , neem de signalen van je lichaam serieus, ga er niet van uit dat wat je voelt je chronische klachten horen en ga naar de dokter!”. Vol overtuiging riep ik: ”Natuurlijk!”, maar dit bleek nog zo makkelijk niet te zijn. Ik dacht dat ik het wel kon, maar nu ik ja-ren verder ben merk ik nog steeds dat ik mezelf en dus mijn lichaam niet altijd serieus neem. Als ik buikpijn heb wordt het in mijn hoofd al snel omgezet naar: ”Ach, het zal mijn PDS wel zijn.”. En als ik hoofdpijn heb is het al gelijk: ”Het is vast de ‘hersenvliesontsteking hoofdpijn’, ik heb gewoon te veel gedaan.”. Heel gevaarlijk, want ik ben al meerdere keren keihard de fout in gegaan, wat gelúkkig goed is afgelopen, maar dat kan ook anders zijn. Ik ga namelijk nooit snel naar de huisarts, puur omdat ik denk: ”Het zal toch niks zijn.” en omdat ik het dus op mijn chronische klachten gooi.

Nu ook weer. Ik nam mijn enkel niet serieus en BAM, er blijkt tóch een breuk in te zitten. En als klap op de vuurpijl vorige week. Na 5 weken ellende besloot ik toch maar weer naar de dokter te gaan, blijkt het dat er een ziekmakende Aziatische bacterie in mijn lichaam te zitten die mij hartstikke ziek maakt. Als kers op de taart kreeg ik gister de andere uitslagen: er is ook nog eens een parasiet gevonden. En verdorie, opnieuw ben ik weer meegegaan met dat stemmetje wat mij zei: ”Niet zo aanstellen San! Het is niks. Je moet gewoon weer wennen aan Nederland en het andere ritme en eten. Of het is gewoon de PDS waar je nu meer last van hebt. Gewoon doorgaan en niet zo aanstellw !”. Omdat ik niet naar de dokter ging heb ik mezelf 3 weken lang extra gepest en hartstikke ziek geweest (en wat ik nog steeds ben). Ik heb opnieuw mijn klachten weer weggewoven en niet serieus genomen. Ik ben er wéér ingestonken en besef mij al te goed dat het nu klaar moet zijn. Ik moet mezelf serieus nemen en mezelf niet meer zien als een aansteller. Alles is mij toentertijd aangepraat en ik moet dat uit mijn hoofd gaan zetten, want dit kan zo niet doorgaan. Ik maak het mezelf alleen maar moeilijker.

Dit is dus het gevolg van niet serieus genomen worden door artsen, op school en door sommige mensen in je omgeving. Praat nu over heel wat jaren geleden. Wat ik hiermee wil zeggen? Neem jezelf ALTIJD serieus en laat je niemand iets wijs maken. JíJ bent degene die voelt dat er iets met je aan de hand is en niemand anders kan dit voor jou beoordelen. Kom voor jezelf op, neem jezelf serieus en heb jezelf lief, alsjeblieft. Kom op voor jezelf en vecht er voor dat je serieus genomen wordt. Dat verdien je. En boven alles: voorkom dat je jezelf niet meer serieus neemt.

Neem jij jezelf altijd serieus (qua gezondheid), of heb jij hier ook moeite mee?

19 Comments

  1. Romy

    Wat heftig om te lezen dat je problemen eigenlijk erger zijn geworden doordat je ze niet direct serieus nam, als gevolg van meerdere nare ervaringen in je verleden. Heel naar om dat te horen! Ik heb zelf in de loop der jaren geleerd om mijn problemen serieuzer te nemen. Dat heeft wel een tijdje geduurd, maar ook als ik psychisch niet goed in mijn vel zit, durf ik nu een stuk eerder aan de bel te trekken gelukkig. Heel veel sterkte, lieve Sandra! En inderdaad, luister naar jezelf en vraag om hulp! Die heb je verdiend!
    Romy onlangs geplaatst…Mijn fair fashion dilemma | doe ik het of doe ik het niet?

  2. Anne

    Wel herkenbaar en er kunnen duizend mensen tegen je zeggen ”luister naar jezelf” of ”geloof in jezelf”, maar zou makkelijk is dat nou eenmaal niet. Ik hoop dat je het toch kan gaan doen en dat anderen jou dan ook serieus gaan nemen want het is inmiddels wel bewezen dat jij je niet aanstelt. Ik vind je een topper. Heb je andere artikelen over ”ziek zijn” ook even terug gelezen en vind echt dat jij een enorme doorzetter bent!
    Anne onlangs geplaatst…Super makkelijke granola banaan koekjes

  3. Simone

    Jeetje wat heftig! Het is helaas herkenbaar dat artsen mij ook niet serieus namen, voordat ik de diagnose fibromyalgie kreeg. Later kreeg ik daar ook PDS bij. Alleen op het gebied van hooikoorts loop ik wel een beetje tegen een muur aan. Ongeveer een maand geleden zat ik bijna tegen het astmatische aan, of misschien was ik dat al maar wilden ze dat niet zeggen. Daarvoor heb ik ontzettend veel troep binnen gehad, tot prednison aan toe. Maar puntje bij paaltje: niets helpt echt goed. Het komt er gewoon doorheen. Nu ben ik al ruim een maand aan het wachten op een oproep voor de allergoloog. Maar ik heb nog even, er was namelijk een wachtlijst van 3,5 maand…..

    Voor jou heel veel sterkte en beterschap!
    Simone onlangs geplaatst…DIY | Workshop handletteren

  4. marleen

    Gelukkig dat jij jezelf nu wél serieus neemt meid! Want dat klinkt allemaal als niet mis!

    Maarre.. ik herken het wel hoor. Ik bestempel mezelf ook niet zo gauw als ziek en ondanks mijn rugklachten ga ik ook vaak te lang door!

  5. Bente

    :(!! Bah, dus toch ook nog een parasiet! Goed dat je uiteindelijk toch naar de huisarts bent gegaan!

    Ik vind het vaak ook wel lastig hoor, om als ik ziek ben naar de huisarts te gaan. Maar het ergste dat ik ooit heb is af en toe een keel of amandel onsteking en daar houdt het wel mee op.

    Goed naar jezelf luisteren, dan denkt zo’n huisarts maar dat je een zeur bent. Liever een keer te vaak naar de huisarts, dan een keer te weinig!

  6. Marie

    Goed dat je nu voor jezelf hebt voorgenomen om écht in te gaan tegen dat gemene stemmetje in je hoofd! Het is zo belangrijk om bij elke klacht serieus genomen te worden …
    Ik neem mezelf meestal wel serieus en ik merk ook dat ik mijn lichaam best goed ken. Wanneer ik me niet goed voel, zit ik er vaak recht op op wat het is. Rond eind oktober voelde ik me mezelf niet meer en was ik constant moe. Ik wist gewoon dat er iets niet juist was, maar mijn ouders geloofden mij niet meteen. Ben dan maar op mijn eentje naar de dokter geweest en inderdaad: klierkoorts. (Daarna voelden mijn ouders zich wel een beetje schuldig hoor en hebben ze goed voor mij gezorgd. :) ) Het is zoals je zegt: jijzelf kent je lichaam het beste en weet wanneer er iets niet klopt. Het zit je allemaal niet mee zo te horen, maar ik wens je superveel beterschap en hoop dat je je snel weer beter voelt!

  7. Saskia

    Heftig om te lezen hoor dit. Ik heb mezelf ook vaak niet serieus genomen maar ben daardoor erg laag gegaan. Sinds dien luister ik een stuk beter naar mijn lichaam.

    Heel erg veel beterschap!

  8. Evelyne

    Heftig! Ik begrijp dat het niet makkelijk is om naar jezelf en je lichaam te luisteren. Je wil zoveel doen, maar je kan niet. Ik ben nu bv kerngezond bij wijze van spreken, maar ook ik voel mij niet elke dag kiplekker. En dan voel ik ook wel eens die vragende ogen rond mij ‘zeg, doe eens niet zo flauw’
    Dus, een dikke virtuele knuffel van mij ;)

  9. Sheila

    Wat een mooi en openhartige blog. Ik vind het altijd naar om te horen dat mensen niet serieus worden genomen. Maat niet uit waar het om gaat. Het is ontzettend vervelend, want je voelt je natuurlijk ontzettend onbegrepen. En je gaat dan wellicht ook nog aan jezelf twijfelen. Goed dat je met deze blog een begin maakt aan het serieus nemen van jezelf. En voor jezelf opkomen. Want daar komt het op neer. Want stel dat je het niet doet, wat voor schade zal zo’n parasiet nog meer kunnen aanbrengen? Het is jouw lichaam. Niemand zorgt er voor als je er niet zelf voor op komt.

    Ik neem mezelf zeker serieus en dat is ook iets wat ik mijn kinderen wil meegeven. Je krijgt er veel zelfvertrouwen en zelfkennis door en dat helpt je gewoon (positief) verder in deze wereld.

    Ik wens je heel veel sterkte en succes met dit mooie voornemen. En beterschap!
    Sheila onlangs geplaatst…5 x tegenslagen tijdens mijn reizen

  10. Marion

    Wat heftig om te lezen! Mega lastig dat je hier je hele leven al mee rond loopt.. goed dat je naar jezelf hebt geluisterd nu maar eigenlijk ook weer te laat. Laatst ging ik ook best vaak naar de dokter met elke keer wat anders en je bent al snel bang dat ze gaan denken: ‘daar is ze weer..’ maar het is natuurlijk hun werk. Ze zullen dat echt niet denken! Beter ga je meteen naar de dokter, het kan inderdaad over gaan maar het kan ook erger worden. Hopelijk voel je je snel beter want het is nu een keer klaar :(

  11. Rebecca

    Oh nee wat heftig om dit te lezen. Dit zijn niet echt alledaagse dingen die je mee maakt. Ik kan me er best in vinden hoor, het denken dat het wel mee valt. Ik ga toch niet voor deze hoofdpijn of buikpijn naar de dokter? Pff, hij ziet me aankomen. Goed dat je uiteindelijk wel bent gegaan, wie weet wat er anders nog had kunnen gebeuren. Zelf ben ik nu al ruim drie weken ontzettend duizelig, maar naar de huisarts gaan ho maar.

  12. Mel (Hippo256)

    Herkenbaar. Veel sterkte! Hopelijk lukt het om je lichaam de rust, goede verzorging en liefde/erkenning te geven die het verdient (met de hulp van artsen die je serieus nemen e.d.). Zeker nu je extra ziek bent.

  13. Sabine

    Wat naar en tegelijkertijd een wijze les! Ik herken mezelf er helaas wel in, ga ook niet snel naar de dokter, het zal wel niks zijn of ik check google wel even hoe het op te lossen. Tot frustratie van mijn man trouwens (die ook nog zelf arts is). Ik wuif het snel weg, net als jij. Totdat het toch wat blijkt te zijn en dan ga ik wel naar de dokter.

  14. Laurine

    Sterk artikel, heel inspirerend! Heftig allemaal, maar heel knap van je dat je probeert meer naar jezelf te luisteren, dan naar anderen! Hopelijk voel je je snel weer beter! x

  15. Babs

    Ik herken veel in jouw verhaal. Ik stel een bezoek aan de arts altijd uit . Begin dit jaar dacht ik weer aan griep, toen kreeg ik haast geen lucht en veel pijn, toen zij de arts dat het een stevige griep was. Uitzieken. Ik voelde dat het niet oké was… gelukkig nog op tijd naar het ziekenhuis gebracht, maar meer omdat mijn man het niet vertrouwde. (ik was al half knock out)
    En dan hoorden zij daar dat de familie beter kon komen want het kon wel eens einde verhaal zijn.
    Ik voelde dat het geen normale griep was en gaf dat aan dat de pijn te erg daarvoor was. Je weet dat er wat gedaan moet worden, je lichaam trekt het gewoon niet, dus alle signalen zeker niet verwaarlozen. Als ik van de winter weer ga kwakkelen dan ga ik direct naar de arts.
    Dus inderdaad, altijd goed naar je lichaam luisteren. Dat heb ik na die toestand nu wel geleerd…hoop ik.

  16. Jonna@burgertrutjes

    Wow meis, heftig maar wel een goede levensles voor jezelf. De enige die weet wat jijzelf voelt ben jij. Maar ik herken het wel hoor, ik wuif het vaak ook weg of neem mezelf niet altijd serieus.
    Jonna@burgertrutjes onlangs geplaatst…Count your blessings – dingen waar ik dankbaar voor ben!

  17. Nesrin

    Heftig verhaal Sandra. Mooi dat je dit deelt op je blog en ik hoop dat je (jonge) vrouwen een duwtje in de rug geeft hiermee.
    Ik wuif het zelf ook snel weg hoor maar heb niet de narigheid gehad waar jij mee zit. Ik wens je al het goeds en ik hoop dat de periode waar je gezondheid meewerkt en een stuk liever is snel aanbreekt.

  18. Ilse

    Ik heb zelf de ziekte van Lyme en veel van wat je zegt is zo herkenbaar. Dat zie je bij het overgrote deel van mensen met Lyme ook, dat ze niet serieus genomen worden, niet geloofd worden door hun huisarts, specialisten, hun omgeving,… Dat ze wijsgemaakt worden dat ze maar hard genoeg moeten geloven dat ze niet ziek zijn, dat er niets aan de hand is, doen alsof en dan gaat het vanzelf wel over, dat het door stress komt, dat ze maar bij een psycholoog moeten gaan, gedragstherapie volgen,…
    Ik ben zo gewend om altijd maar zwaar over mijn grenzen heen te gaan, net niet naar mijn lichaam te luisteren, altijd maar te doen alsof er niets aan de hand is. Wat gek is, want als er mensen zijn die net juist wel goed zorg zouden moeten dragen voor hun lichaam, zijn wij het wel. Gezonde mensen doen dit toch ook, dus waarom net wij, waarbij het o zo belangrijk is dan net niet?

  19. Jessica J.

    Wat heftig! Lijkt me rot om mee te maken: de mensen die je niet geloofden, zijn rechtstreeks verantwoordelijk voor hoe je jezelf zieker maakt. :-( Luister naar je lichaam!!
    Jessica J. onlangs geplaatst…My scentful life #54 • Hapjes, tapjes en 25 kilometer wandelen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

© 2024 AroundSan

Theme by Anders NorenUp ↑