Hoe dan ook, beperkingen heb je liever niet dan wel natuurlijk. Toch zou je er mee moeten leren leven en proberen er mee te dealen. Met mij zijn er nog vele anderen die niet alles kunnen doen wat ze willen. Altijd rekening houden met je beperking is niet leuk, maar zeker niet onmogelijk. Vandaag vertel ik meer over mijn leven met beperkingen en geef ik tips waar je hopelijk iets aan hebt.
Als ik realistisch naar mezelf kijk, dan kom ik tot de conclusie dat ik best beperkt ben voor iemand van mijn leeftijd. Ik kan niet altijd doen wat ik wil, ik kan niet spontaan iets doen zonder dat ik daar eerst over na moet denken of het wel verstandig is en of het überhaupt wel kan. Altijd moet ik rekening houden met mijn lichaam.
Ik heb restverschijnselen van een hersenvliesontsteking, ben chronisch vermoeid (ook wel ME/CVS genoemd), PDS, een chronisch ontstoken oorspeekselklier, zwak immuunsysteem en een maag die compleet een eigen leven leidt en doet waar ‘ie zin in heeft. Oftewel: ik heb veel dingen waar ik rekening mee moet houden. Dit was de eerste jaren ronduit een drama. De acceptatie was er niet vanuit mij en ik wilde er niet mee leven. Ik kan mij geen leven voorstellen zonder beperkingen, dus anderzijds weet ik ook niet beter dan dat ik voorzichtiger moet zijn dan de meeste andere mensen.
Allereerst komt er al bij kijken dat ik veel verschillende medicijnen slik. Ik moet behoorlijk wat pillen wegwerken op een dag en die hebben ook allemaal vaste tijdstippen waar ik niet te veel van moet afwijken, anders gaat het niet goed. Als ik weg ga moet ik dus altijd nadenken welke en hoeveel medicijnen ik mee moet nemen. Zomaar de deur uit gaan is voor mij dus geen optie.
Als ik ergens naar toe ga moet ik nadenken of ik daar wat kan eten of iets kan kopen wat ik kan verdragen. Ik moet dus eerst uitzoeken of er iets is, voordat ik er naar toe ga. Anders moet ik gewoon zelf iets meenemen natuurlijk. Maar altijd het moeten uitzoeken en informeren hiernaar is gewoon niet leuk. Maar het is helaas niet anders en hier zou ik mee moeten dealen. Iets wat ik kan en waar ik zo langzamerhand wel in ben gegroeid. Ik heb er al veel minder moeite mee.
Ik moet rekening houden met mijn energie. Ik weet dat ik van een hele dag in de stad lopen erg moe word, en dan moe in de zin van niets kunnen doen. Bij mij gaat de vermoeidheid niet weg door te slapen, wat normaal gesproken vaak wel zo werkt. Ik moet een dag bijkomen van zo’n vermoeiende dag. Al heb ik wel door mijn medicijnen hier minder last van hoor! Eerst moest ik namelijk da-gen bijkomen van een inspannende dag, nu niet meer. :) Maar even terug naar mijn verhaal… Als ik zo’n stad-dagje inplan weet ik dat ik de dag daarna geen belangrijke dingen hoef in te plannen want dat is een te groot risico dat het niet door kan gaan. Voor mij is plannen dus het beste, maar soms is het ook juist goed om spontaan iets doen. Als ik merk dat ik een hele goede dag heb kan ik zoiets hebben van: ”Ik ga nu dit doen!”, en dan kan dat ook gewoon. Het is echt een kwestie van goed aanvoelen wat je lichaam aangeeft en écht luisteren naar alle signalen die je krijgt.
Ook een hele dag bezig zijn als ik op vakantie ben hakt er voor mij erg in. Voor iedereen wel natuurlijk, alleen herstel ik niet zo snel als dat eigenlijk zou moeten. Het is dus totaal niet zo dat ik op vakantie wél kan rennen, vliegen, haasten van hot naar her. Nee, zo werkt het niet. Was het maar zo’n feest! Ik moet dan net zo goed mijn dagen goed indelen en overal bij nadenken. Vaak werkt zoiets als ’s ochtends iets doen en ’s middags relaxen goed, of andersom. De hele dag in de weer zijn kan wel (als ik een goede dag heb), maar niet elke dag. En als ik een hele dag bezig ben geweest moet ik de volgende dag rust nemen. Op vakantie heb je dus ook met beperkingen te maken en dat is soms erg vervelend. Maar hoe langer je er mee leeft, hoe meer je er aan went is mij ervaring. Veel dingen, zoals afwisseling van inspanning en rust, zijn inmiddels zo ingebakken in mijn systeem dat dit inmiddels eigenlijk wel een beetje automatisch gaat. Al zeg ik ook heel eerlijk dat ik vaak wel afgeremd moet worden door mensen in mijn omgeving, want ik wil té veel.
Tips voor leven met een beperking:
♣ Het begint absoluut met het accepteren van dat je de beperkingen hebt en dat je er mee zal moeten leren leven. Zolang je het niet accepteert, zal je er ook niet mee kunnen leven.
♣ Kijk naar de dingen die je wél kan. Dit helpt heel erg goed. Zo ga je de dingen waarderen die je wél kunt doen, in plaats van wat je allemaal níet kan.
♣ Plan alles in. En dan heb ik het ook over kleine dingen. Douchen, werk, boodschappen halen, koken, eten, een rondje wandelen, een konijnenhok verschonen, een afspraak met een vriendin, schoonmaken, school… Als je een overzicht hebt kun je zien wat je allemaal te doen staat en of dit te veel voor je is of niet.
♣ Blijf positief. Probeer niet bij de pakken neer te gaan zitten. Natuurlijk mag je af en toe flink balen, maar herpak jezelf daarna weer en probeer er weer wat van te maken. Kijk bijvoorbeeld naar wat je allemaal wél kunt en maak daar een lijstje van.
♣ Vertel anderen over je beperking(en). Begrip kan heel veel goeds met je doen en natuurlijk is het ook gewoon heel fijn als anderen rekening met jou kunnen houden. Dit zeg ik nu wel heel stoer, maar ook ik vind het héél erg lastig om het te accepteren dat anderen rekening met mij kunnen/moeten houden.
♣ Laat je helpen als dat nodig is. Accepteer de hulp die anderen jou aanbieden. Misschien kun je dingen wel ineens doen als je een klein beetje hulp hebt.
♣ Probeer dingen uit, ga op ontdekking en bekijk wat wel en niet voor jou werkt. Ga niet stil zitten in een hoekje en denken dat je niks meer kan. Nope, blijf actief in het zoeken naar nieuwe wegen om iets te kunnen bereiken! Misschien is de weg voor jou langer, maar je komt er uiteindelijk wel. Go for it!
♣ Win het vertrouwen in jezelf terug en geloof in jezelf! Zelfverzekerdheid kan je zó ver brengen. :)
Het positieve aan dit allemaal is dat ik wel heel goed besef dat je blij moet zijn met alles wat je wél kan doen. Zo heb ik een periode gehad dat ik alleen maar op bed kon liggen, niet eens de trap op en af kon en dat ik een hoopje ellende was. Vreselijk gewoon. Maar door deze diepe dalen besef ik echt dat ik heel dankbaar ben met alles wat ik nu doe en kan. Zit jij in een rot periode en ben jij beperkt in je doen en laten? Geef niet op, want je kan écht weer iets gaan bereiken, ook al verwacht je het misschien niet. Roei met de riemen die je hebt!
Heb jij een beperking waar je rekening mee moet houden?
Wat een eerlijk en mooi artikel. Als ik jouw blogs lees krijg ik altijd energie. Gelukkig heb ik geen last van beperkingen maar denk dat het wel met acceptatie van de situatie begint. En luisteren naar je lichaam is natuurlijk ook extreem belangrijk
Jonna@burgertrutjes onlangs geplaatst…Prijsvragen winnen in de maand april
Ik vind het mooi om te lezen hoeveel stappen je hierin hebt gemaakt. Ik heb geen last van beperkingen gelukkig. Natuurlijk zijn er wel eens kleine dingen waar ik rekening mee moet houden. Dat geldt denk voor bijna iedereen. Die kleine dingen, tel ik niet mee, want ik voel me er niet beperkt door. Ik heb bijvoorbeeld astma. Mijn huid kan volgens mij slecht tegen bepaalde voeding (voeding? Ik bedoel rode wijn), dus daar probeer ik rekening mee te houden. Daarnaast kan ik geen diepte zien, maar daar leef ik al mee vanaf jongs af aan en ik voel me er niet beperkt door.
Wat knap dat je dit met ons deelt! Ik heb astma en ben daardoor soms ook best snel moe. Inmiddels heb ik het geaccepteerd, maar vroeger kon ik me er echt boos om maken. Waarom kan ik dat niet? Inmiddels gaat het een stuk beter, maar het blijft lastig.
Wat ben je toch een mooi en positief mens! Ik vind het zo knap dat je heel erg de positieve kanten benadrukt, ondanks de ook hele nare dingen waar je lichamelijk mee worstelt. Ik worstel zelf op dit moment ook met iets wat mij belemmert in mijn dagelijks leven, maar het is iets waar ik (nog) niet open over durf te zijn op mijn blog. Wie weet ooit! Maar met jouw tips kan ik zeker wat. Vooral vertrouwen krijgen in mezelf is zo belangrijk!
Romy onlangs geplaatst…Girlboss of niet?! | Mijn ambities voor Vaker Vrolijk
Lieve San, je bent zo’n sterke meid, weet je dat? Ik heb echt ongelóóflijk veel bewondering voor jou. Als ik je blogjes lees, druipt de positiviteit ervan af, en dat siert je echt heel erg. Dikke knuffel & je bent een kanjer, weet je dat? Liefs!
Silke onlangs geplaatst…Mini-review | Kneipp, Rituals & Kruidvat
Wat ben je toch een prachtig, positief mens. ♥ Ik heb bewondering voor je. :-)
Jessica J. onlangs geplaatst…Tutorial • Twitter Cards toevoegen aan Weebly-website
Wat een inspirerend artikel! Je bent zo sterk, dat bewonder ik echt in je! Ondanks alles toch zo positief in het leven staan en met volle teugen genieten van alles, knap! Je geeft iedere lezer van dit blogje nieuwe moed en energie, echt waar! x
Een heel mooi en inspirerend artikel waar ik mij echt aan kan optrekken. Zelf leef ik al zo’n tiental jaar met chronische hoofdpijn en migraine-aanvallen, en sinds vorig jaar heb ik ook bekkeninstabiliteit (ik voel me net een bejaard vrouwtje nu, haha). Ik kan dus ook niet zomaar alles doen wat ik wil doen en moet ook met de meest simpele dingen in het leven rekening houden. Na een vermoeiende dag moet ik bijvoorbeeld ook echt bekomen en ben ik vrijwel geen mens meer. Als collega’s na een werkdag nog iets gaan drinken, moet ik in bed gaan liggen.
Dat stukje dat je over vakanties schrijft zouden trouwens wat meer mensen mogen lezen ;) In mijn omgeving zijn er een hoop mensen die denken dat je kerngezond bent omdat je ‘op vakantie kunt gaan’. Maar zo werkt het inderdaad niet. Ook op reis moet je gewoon rekening houden met beperkingen. Fijn dat je hier een heel artikel over hebt geschreven :) Deed deugd om te lezen hoe positief jij in het leven staat!!!
Jeetje, ik wist helemaal niet dat je daar allemaal last van hebt ?, wat rot voor je zeg! Kan me zo erg voorstellen dat je het moeilijk vind om dat te accepteren in het begin. Bijzonder om te lezen en ook welke tips je eruit kunt halen, het gaat eigenlijk meteen gepaard met mindfulness omdat je je beter bewust bent als iets dan wel lukt ?. Zelf heb ik niet echt een beperking, maarrr ik hou bijvoorbeeld ook rekening met mijn energie en probeer net als jij niet te veel gekke dingen te plannen. Merk gewoon dat ik dat toch nodig heb omdat ik anders nogal depri kan worden ?.
Wat een mooi stuk! Ik leer hier eigenlijk uit (en ook uit de reacties) dat heel veel mensen wel iets hebben. Dus het is niet zo dat andere mensen altijd alles maar gewoon kunnen. Dat denk je soms wel. Ik toch. Ik heb chronische lage rugpijn. Niet chronisch als in elke dag. Maar wel soms elke dag in bepaalde periodes. Of als ik te lang rechtsta / zit / wandel / lig / een bepaalde beweging doe / in een bepaalde houding sta. Haha. Heb het geluk dat het nu al een tijd geleden is dat het de kop opstak (hout vasthouden). Maar als ik dan zo’n “aanval” krijg kan ik me echt super down voelen. Vooral als ik dan denk dat het voor de rest van m’n leven zo zal zijn. Maar ik probeer het nu wel meer te accepteren en het lukt wel denk ik :) Het helpt ook wel dat m’n vriend het ook echt serieus neemt en me helpt dan.
Vind het super mooi om te zien hoe jij ondanks je beperkingen toch zo positief bent! Echt een inspiratie voor andere mensen en mij :) DANKJE!
Wat een super mooi artikel! Goed om te lezen zeg. Ik wist helemaal niets van je beperkingen af, altijd zo jammer om te horen dat mensen vaak beperkt zijn in de dingen die ze kunnen doen. Afwijkingen, ziektes. Wat een ellende allemaal. :/